Assuntos iniciais
Saudação
1Paulo, um apóstolo chamado de Jesus Cristo, pela vontade de Deus, e o irmão Sóstenes, 2à igreja de Deus que está em Corinto, aos santificados em Cristo Jesus, santos chamados, junto com todos os que em todo lugar invocam o nome de nosso Senhor Jesus Cristo – tanto deles como de vocês: 3Graça e paz a vocês da parte de Deus nosso Pai e de Soberano Jesus Cristo.
Uma palavra de agradecimento
4Sempre dou graças a meu Deus por vocês por causa da graça de Deus que foi dada a vocês em Cristo Jesus; 5porque nEle vocês foram enriquecidos em tudo, em toda palavra e em todo conhecimento, 6assim como o testemunho de Cristo foi confirmado em vocês, 7de modo que não vos falta nenhum dom espiritual, enquanto aguardam a revelação do nosso Senhor Jesus Cristo, 8o qual vos confirmará também até o fim, irrepreensíveis no Dia do nosso Senhor Jesus Cristo. 9Deus é fiel, por quem foram chamados para dentro de comunhão com Seu Filho, Jesus Cristo, nosso Senhor.
Uma palavra de exortação
10Agora, irmãos, pelo nome do nosso Senhor Jesus Cristo, eu vos exorto que todos falem a mesma coisa e que não haja divisões entre vocês, mas que sejam restaurados ao mesmo pensamento e ao mesmo propósito. 11Meus irmãos, é que fui informado a respeito de vocês, por alguns da casa de Cloe, que há contendas entre vocês. 12O que quero dizer com isso é que vocês ficam dizendo individualmente: “Eu sou de Paulo”, ou “Eu sou de Apolo”, ou “Eu sou de Cefas”, ou “Eu sou de Cristo”! 13Será que Cristo já foi dividido? Não foi Paulo que foi crucificado por vocês, foi? Não foram batizados para dentro do nome de Paulo, foram?
Uma ressalva quanto a batismo
14Dou graças a Deus que não batizei nenhum de vocês, exceto Crispo e Gaio, 15para que
ninguém diga que eu batizei para dentro de meu nome. 16Em tempo, batizei também a família de Estéfanas; além desses, não sei se batizei mais alguém. 17Porque Cristo não me enviou para batizar, mas para pregar o Evangelho – não com ‘sabedoria’ eloquente, para que a cruz de Cristo não fique esvaziada de poder.
A natureza do Evangelho
É estupidez para os perdidos
18Ora, para os que vão se desperdiçando, a mensagem da cruz é estupidez, mas para nós, que estamos sendo salvos, é o poder de Deus. 19Pois está escrito: “Destruirei a sabedoria dos sábios, e frustrarei a esperteza dos inteligentes”. 20Onde está o sábio? Onde está o erudito? Onde está o questionador desta era? Acaso Deus não tornou louca a sabedoria deste mundo? 21Visto que, na sabedoria de Deus, o mundo não chegou a conhecer Deus por meio de sua ‘sabedoria’, Deus achou por bem salvar os que estão crendo por meio da ‘estupidez’ da mensagem pregada 22– já que judeus pedem sinal miraculoso enquanto gregos procuram sabedoria, 23ao passo que nós pregamos um Cristo crucificado: para os judeus, isso é escândalo; já para os gregos é estupidez; 24mas para os chamados, tanto judeus como gregos, Cristo é poder de Deus e sabedoria de Deus. 25É que a ‘estupidez’ de Deus é mais sábia do que os homens, e a ‘fraqueza’ de Deus é mais forte do que os homens.
Deus utiliza ‘poucas coisas’
26Ora, irmãos, basta atentar para vosso chamamento: não muitos são sábios, não muitos são poderosos, não muitos são de nobre nascimento, segundo padrões humanos; 27mas Deus escolheu as coisas ‘estúpidas’ do mundo para envergonhar os sábios, e Deus escolheu as coisas fracas do mundo para envergonhar as fortes. 28E Deus escolheu as coisas insignificantes do mundo e as coisas desprezadas – até mesmo as ‘nadas’ – para anular as ‘importantes’; 29para que nenhuma carne se vanglorie na presença de Deus. 30Ora, é a partir dEle que vocês estão em Cristo Jesus, o qual se tornou para nós sabedoria a partir de Deus – bem como justiça e santificação e redenção – 31para que, como está escrito: “Aquele que se gloria, glorie-se no Senhor”.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
1:1 1Παῦλος, κλητὸς ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφός, 2 τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ—αὐτῶν τε καὶ ὑμῶν· 3 Χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
4 Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ τῇ δοθείση ὑμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 5 ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν αὐτῷ, ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει, 6 καθὼς τὸ μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμῖν, 7 ὥστε ὑμᾶς μὴ ὑστερεῖσθαι ἐν μηδενὶ χαρίσματι ἀπεκδεχομένους τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 8 ὃς καὶ βεβαιώσει ὑμᾶς ἕως τέλους, ἀνεγκλήτους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ. 9 Πιστὸς ὁ Θεός, δι᾿ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
10 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. 11 Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης, ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσιν. 12 Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· «Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου,» «Ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ,» «Ἐγὼ δὲ Κηφᾶ,» «Ἐγὼ δὲ Χριστοῦ.» 13 Μεμέρισται ὁ Χριστός; Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν, ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;
A disclaimer about baptism
14 Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, 15 ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. 16 Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. 17 Οὐ γὰρ ἀπέστειλέν με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι—οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.
1:18 Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν. 19 Γέγραπται γάρ· «Ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.» 20 Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 Ἐπειδὴ γάρ, ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ, οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας 22—ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσιν καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον· Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησιν δὲ μωρίαν. 24 Αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν, 25 ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν. 1
26 Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί· ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοί, κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς· 27 ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά· 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός—καὶ τὰ μὴ ὄντα—ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ· 29 ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 30 Ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ—δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις—31 ἵνα καθὼς γέγραπται· «Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.»