Jesus envia os setenta
1Ora, depois dessas coisas o Senhor designou ainda outros setenta, e os enviou de dois em dois diante dEle a cada cidade e povoado aonde ele próprio estava prestes a ir. 2E disse-lhes: “A ceifa é deveras grande, mas os trabalhadores são poucos; portanto, supliquem ao Senhor da ceifa que mande trabalhadores para Sua ceifa.
3“Vão! Eis que eu estou vos enviando como cordeiros ao meio de lobos. 4Não levem bolsa, nem mochila, nem sandálias; e não saúdem a ninguém pelo caminho. 5Ao adentrarem qualquer casa, digam primeiro, ‘Haja paz nesta casa!’ 6Se houver ali um filho de paz, a vossa paz repousará sobre ele; caso contrário, voltará para vocês. 7Permaneçam nessa mesma casa, comendo e bebendo o que lhes derem, pois o trabalhador é digno de seu salário. Não fiquem mudando de casa em casa.
8“E ao adentrarem qualquer cidade, se forem bem recebidos, comam as coisas que forem postas diante de vocês. 9Curem os enfermos que nela houver e digam-lhes, ‘O reino de Deus está próximo de vocês’. 10Mas ao adentrarem qualquer cidade, se não forem bem recebidos, saiam por suas ruas e digam: 11‘Até o pó da vossa cidade que aderiu a nós sacudimos contra vocês. Contudo, fiquem sabendo que o Reino de Deus se aproximou de vocês.’ 12Eu vos digo que naquele Dia será mais tolerável para Sodoma do que para aquela cidade.
Jesus dá o exemplo
13“Ai de ti, Corazim! Ai de ti, Betsaida! Porque se em Tiro e em Sidom tivessem acontecido os prodígios que aconteceram em vocês, há muito tempo elas teriam se arrependido, sentados sobre cinzas e vestindo pano de saco. 14Aliás, o juízo final será mais tolerável para Tiro e Sidom do que para vocês. 15E tu, Capernaum, a ‘exaltada até ao céu’, serás abatida até o Hades.
16“Quem ouve vocês, me ouve a mim; e quem rejeita vocês, me rejeita a mim; mas quem a mim me rejeita, rejeita Aquele que me enviou!”
Os setenta voltam e dão relatório
17Ora, os setenta voltaram com alegria dizendo, “Senhor, até os demônios se sujeitam a nós, em teu nome!” 18Aí Ele disse-lhes: “Eu fiquei observando Satanás caindo do céu como relâmpago. 19Atenção, eu estou dando a vocês a autoridade para pisotear serpentes e escorpiões,
bem como sobre todo o poder do inimigo, e nada poderá lhes fazer mal algum. 20Contudo, não se regozijem porque os espíritos estão sujeitos a vocês; antes, regozijem-se porque vossos nomes estão escritos no céu.”
Jesus adora o Pai
21Naquela mesma hora Jesus exultou no Seu espírito e disse: “Eu te louvo, Pai, Senhor do céu e da terra, porque escondeste estas coisas de sábios e inteligentes, e as revelaste a ‘bebês’. Sim, Pai, porque assim foi de Teu agrado.”
22E voltando-se para os discípulos Ele disse: “Todas as coisas me foram confiadas por meu Pai; também, ninguém sabe quem é o Filho, a não ser o Pai, e quem é o Pai, a não ser o Filho, e aquele a quem o Filho O quiser revelar.” 23E dirigindo-se mais particularmente aos Seus discípulos, Ele disse: “Abençoados são os olhos que veem as coisas que vocês veem. 24Pois eu vos digo que muitos profetas e reis desejaram ver as coisas que vocês estão vendo, mas não viram, e ouvir as coisas que vocês estão ouvindo, mas não ouviram.”
Como herdar vida eterna
25De repente, um certo interprete da Lei levantou-se para testá-lo dizendo, “Mestre, o que preciso fazer para herdar vida eterna?” 26Aí Ele disse-lhe: “Que está escrito na Lei? Como a lês?” 27E respondendo ele disse: “Amarás o Senhor teu Deus de todo o teu coração, e de toda a tua alma, e de toda a tua força, e de toda a tua mente, e, o teu próximo como a ti mesmo”. 28Aí Ele disse-lhe, “Respondeste corretamente; faze isso e viverás!” 29Mas ele, querendo justificar-se disse a Jesus, “E quem é o meu próximo?”
O bom samaritano
30Devolvendo a questão, Jesus disse: “Um certo homem ia descendo de Jerusalém para Jericó, quando se encontrou no meio de assaltantes, os quais, após despi-lo e espancá-lo, se foram, deixando-o semimorto. 31Ora, coincidiu que um certo sacerdote descia pelo mesmo caminho, e ao vê-lo passou pelo outro lado. 32E assim também um levita, chegando ao lugar, foi e olhou, mas voltou ao outro lado. 33Mas um samaritano, viajando, chegou ao lugar, e ao vê-lo teve compaixão dele; 34e aproximando-se, enfaixou-lhe as feridas, aplicando óleo e vinho. Então o colocou sobre seu próprio animal, levou-o a uma hospedaria e cuidou dele. 35No dia seguinte, ao partir, sacou dois denários e os deu ao hospedeiro, e lhe disse, ‘Cuida dele; caso venhas a gastar mais, eu te pagarei quando voltar’. 36Então, qual destes três, diria você, foi o próximo daquele que caiu nas mãos dos assaltantes?” 37Aí ele disse, “Aquele que teve misericórdia dele”. Disse-lhe então Jesus, “Vai tu e faze o mesmo”.
Marta e Maria
38Ora, indo eles de caminho, aconteceu que Ele adentrou um certo povoado; e certa mulher chamada Marta O recebeu em sua casa. 39Ela tinha uma irmã chamada Maria, a qual simplesmente assentou-se aos pés de Jesus e ficou ouvindo as Suas palavras. 40 Já a Marta estava distraída com muito serviço; aí ela aproximou-se e disse: “Senhor, não te importas que minha irmã tenha me deixado servir sozinha? Então, manda que ela me ajude!” 41Mas em resposta Jesus disse a ela: “Marta, Marta, estás ansiosa e agitada com muitas coisas, 42 mas apenas uma é necessária. Já Maria escolheu a boa parte, a qual não lhe será tirada.”
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
10:1 10Μετὰ δὲ ταῦτα, ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἔμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. 2 Ἔλεγεν οὖν πρὸς αὐτούς· «Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.
3 »Ὑπάγετε· ἰδού, ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. 4 Μὴ βαστάζετε βαλάν-τιον, μὴ πήραν, μὴ ὑποδήματα· καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε. 5 Εἰς ἣν δ᾿ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε, πρῶτον λέγετε, ‹Εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ.› 6 Καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲ μή γε, ἐφ᾿ ὑμᾶς ἀνακάμψει. 7 Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες τὰ παρ᾿ αὐτῶν, ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ ἐστιν. Μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν.10
8 »Καὶ εἰς ἣν δ᾿ ἂν πόλιν εἰσέρχησθε, καὶ δέχωνται ὑμᾶς, ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν. 9 Καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς καὶ λέγετε αὐτοῖς, ‹Ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.› 10 Εἰς ἣν δ᾿ ἂν πόλιν εἰσέρχησθε, καὶ μὴ δέχωνται ὑμᾶς, ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς εἴπατε· 11 ‹Καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἐκ τῆς πόλεως ὑμῶν ἀπο-μασσόμεθα ὑμῖν. Πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.› 12 Λέγω ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.
Jesus gives the example
13 »Οὐαί σοι, Χωραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. 14 Πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ὑμῖν. 15 Καὶ σύ, Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾍδου καταβιβασθήσῃ. 16 »Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με.»
17 Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες, «Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑπο-τάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου.» 18 Εἶπεν δὲ αὐτοῖς· «Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 Ἰδού, δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς.»
21 Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· «Ἐξομολογοῦμαί σοι, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις. Ναί, ὁ Πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.»
22 Καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶπεν· «Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς γινώσκει τίς ἐστιν ὁ Υἱὸς εἰ μὴ ὁ Πατήρ, καὶ τίς ἐστιν ὁ Πατὴρ εἰ μὴ ὁ Υἱός, καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι.» 23 Καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς κατ᾿ ἰδίαν εἶπεν· «Μακά-ριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε. 24 Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπετε καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.»
25 Καὶ ἰδού, νομικός τις ἀνέστη, ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων, «Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» 26 Ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν· «Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; Πῶς ἀναγι-νώσκεις;» 27 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καί, τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.» 28 Εἶπεν δὲ αὐτῷ, «Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.» 29 Ὁ δέ, θέλων δικαιοῦν ἑαυτόν, εἶπεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, «Καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον;»
The good Samaritan
30 Ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· «Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν, οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον, ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθεν. 33 Σαμαρείτης δέ τις, ὁδεύων, ἦλθεν κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη· 34 καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ, ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον· ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος, ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον, καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ. 35 Καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια, ἔδωκεν τῷ πανδοχεῖ, καὶ εἶπεν αὐτῷ, ‹Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ· καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.› 36 Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον, δοκεῖ σοι, γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;» 37 Ὁ δὲ εἶπεν, «Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ.» Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, «Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.»
38 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτούς, καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουεν τῶν λόγων αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπεν· «Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται.» 41 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, 42 ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία. Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.»