Soldados debocham de Jesus
1Com isso Pilatos tomou Jesus e mandou açoitá-lo. 2Além disso os soldados teceram uma coroa de espinhos [venenosos] e a puseram na cabeça dEle; também colocaram um manto de púrpura nEle; 3começaram por dizer, “Salve, ó rei dos judeus!”, e ficaram dando-lhe bofetadas.
“Eis o homem!”
4Então Pilatos saiu outra vez e disse a eles, “Atenção, estou trazendo ele fora a vocês para que saibam que não acho nele crime algum”. 5Aí Jesus foi para fora, ‘vestindo’ a coroa de espinhos e o manto de púrpura; e Pilatos disse a eles, “Eis o homem!” 6Pronto, ao vê-lo os principais sacerdotes e os guardas berraram, “Crucifica! Crucifica-o!” Disse-lhes Pilatos, “Vocês o levem e o crucifiquem, porque eu não acho crime nele”. 7 Responderam-lhe os judeus, “Nós temos uma lei, e segundo a nossa lei ele deve morrer, porque se autodeclarou Filho de Deus!”
Pilatos e Jesus, outra vez
8 Ora, quando Pilatos ouviu essa palavra, ficou ainda mais apavorado! 9 Tornou a entrar no pretório e disse a Jesus, “De onde és tu?” Mas Jesus não lhe deu resposta. 10 Aí Pilatos disse a Ele: “Não me falas a mim? Não sabes que tenho autoridade para te crucificar, bem como tenho autoridade para te soltar?” 11 Jesus respondeu: “Não terias autoridade alguma sobre mim, se do Alto não te fosse concedida. Por isso aquele que me entregou a ti tem pecado maior.”
Os judeus vencem Pilatos
12 A partir disso Pilatos fez de tudo para O libertar; mas os judeus ficaram gritando, dizendo: “Se libertares este homem, não és amigo de César! Todo aquele que se autodeclara rei faz oposição a César!” 13 Pronto, ao ouvir esse dizer, Pilatos levou Jesus para fora e se assentou no tribunal, num lugar chamado ‘Pavimento de Pedra’, mas em hebraico Gábata 14 (ora, era o dia da preparação da Páscoa;
era em torno de 06:00 horas), e ele disse aos judeus, “Vejam o vosso rei!” 15 Mas eles berraram: “Fora! Fora! Crucifica-o!” Disse-lhes Pilatos, “Hei de crucificar o vosso rei?” Os principais sacerdotes responderam, “Não temos rei senão César!” 16 Com isso ele O entregou a eles para ser crucificado.
Jesus é crucificado
Então tomaram Jesus e O levaram. 17 E carregando a própria cruz Ele saiu para o lugar chamado ‘Caveira’, que em hebraico se chama ‘Gólgota’. 18 Ali O crucificaram, e com ele outros dois, de um lado e de outro, com Jesus no meio. 19 Ora, Pilatos também tinha escrito uma declaração e a colocado na cruz; e a inscrição era:
JESUS O NATSOREANO, O REI DOS JUDEUS
20 Então, muitos dos judeus leram essa declaração, porque o lugar onde Jesus foi crucificado ficava perto da cidade, e estava escrita em hebraico, grego e latim. 21 Ora, os principais sacerdotes dos judeus tinham dito a Pilatos, “Não escrevas, ‘O rei dos judeus’, mas, ‘Este sujeito disse, “Sou rei dos judeus”’.” 22 Pilatos respondeu, “O que escrevi, escrevi!”
Salmo 22 .18 é cumprido
23Por sua vez, os soldados, após terem crucificado Jesus, tomaram as roupas dEle e as dividiram em quatro partes, uma parte para cada soldado. Pegaram também a túnica, mas essa túnica era sem costura, tecida numa única peça, de alto a baixo. 24 Aí eles disseram uns aos outros, “Não a rasguemos; antes, lancemos sortes sobre ela para ver de quem será”; para que se cumprisse a Escritura que diz: “eles dividiram as minhas roupas entre eles mesmos, e sobre a minha vestidura lançaram sorte”. Foi por isso que os soldados fizeram essas coisas.
Jesus cuida da mãe
25Ora, perto da cruz de Jesus, estavam em pé a mãe dEle, a irmã dela, Maria mulher de Clopas, e Maria Madalena. 26 Então Jesus, vendo a mãe e ao lado dela o discípulo que ele amava, Ele disse a Sua mãe, “Mulher, eis o teu filho!” 27 A seguir disse ao discípulo, “Eis a tua mãe!” E a partir daquela hora o discípulo a integrou a sua família.
O brado da vitória
28 Depois disso, sabendo Jesus que tudo já tinha sido completado para que a Escritura se cumprisse, Ele disse, “Tenho sede!” 29 Ora, havia ali uma vasilha cheia de vinagre; então encheram uma esponja de vinagre, a prenderam a um caniço de hissopo e a levaram até a boca dEle. 30 Então, após ter tomado o vinagre,
Jesus disse, “Quitado!!” E inclinando a cabeça Ele despediu o espírito.
Um soldado perfura o lado dEle
31 Depois, para que os corpos não permanecessem na cruz no dia de sábado, visto que era o dia da Preparação (pois era grande aquele dia de sábado), os judeus solicitaram a Pilatos que se lhes quebrassem as pernas, e fossem retirados. 32 Então os soldados vieram e quebraram as pernas do primeiro e do outro que tinham sido crucificados com Ele. 33 Mas quando chegaram a Jesus, vendo que Ele já tinha morrido, não lhe quebraram as pernas. 34 Contudo, um dos soldados lhe perfurou o lado, e imediatamente saiu sangue e água. 35 Sim, aquele que presenciou já deu testemunho, e o seu testemunho é verdadeiro (ele sabe que fala a verdade), para que vocês possam crer. 36 Porque essas coisas aconteceram para que se cumprisse a Escritura: “Sequer um dos seus ossos será quebrado”. 37 Bem como outra Escritura que diz: “Olharam para aquele que traspassaram”.
O corpo de Jesus é sepultado
38 Depois dessas coisas o José de Arimateia (sendo um discípulo de Jesus, porém oculto, por medo dos judeus) solicitou permissão a Pilatos para retirar o corpo de Jesus; e Pilatos permitiu. Então ele foi e retirou o corpo de Jesus. 39 Ora, Nicodemos foi também (aquele que foi ter com Jesus a noite, a primeira vez), levando mais ou menos cem libras de uma mistura de mirra e aloés. 40 Então eles tomaram o corpo de Jesus e o envolveram com tiras de linho, com as especiarias, segundo o costume judaico de sepultamento. 41 Ora, no local onde Ele foi crucificado havia um jardim, e nesse jardim um sepulcro novo, no qual ninguém ainda tinha sido colocado. 42 Então foi ali que colocaram Jesus, por ser o dia da Preparação dos judeus, e porque o sepulcro ficava perto.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
19:1 19Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσεν. 2 Καὶ οἱ στρατιῶται πλέ-ξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ· καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτὸν 3 καὶ ἔλεγον, «Χαῖρε, ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.» Καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ῥαπίσματα.
4 Ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει αὐτοῖς, «Ἴδε, ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω ἵνα γνῶτε ὅτι ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω.» 5 Ἐξῆλθεν οὖν ὁ Ἰησοῦς ἔξω, φορῶν τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον· καὶ λέγει αὐτοῖς, «Ἴδε, ὁ ἄνθρωπος.» 6 Ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες, «Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν.» Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος, «Λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε, ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν.» 7 Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι, «Ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Υἱὸν Θεοῦ ἐποίησεν.»
8 Ὅτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη, 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραι-τώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ, «Πόθεν εἶ σύ;» Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ. 10 Λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· «Ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; Οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;» 11 Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· «Οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον Ἄνωθεν. Διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.»
12 Ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἀπολῦσαι αὐτόν· οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἔκραζον λέγοντες· «Ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος· πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσα-ρι.» 13 Ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος, εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, Ἑβραϊστὶ δὲ Γαβαθᾶ 14 (ἦν δὲ Παρασκευὴ τοῦ Πάσχα· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη), καὶ λέγει τοῖς Ἰουδαίοις, «Ἴδε, ὁ Βασιλεὺς ὑμῶν.» 15 Οἱ δὲ ἐκραύγασαν, «Ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν.» Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος, «Τὸν Βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω;» Ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς, «Οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.» 16 Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.
Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγαγον. 17 Καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον Κρανίου τόπον, ὃς λέγεται Ἑβραϊστί, Γολγοθᾶ, 18 ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἄλλους δύο, ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν. 19 Ἔγραψεν δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος, καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ. Ἦν δὲ γεγραμμένον·
ΙΗΣΟΥΣ Ὁ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ὁ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
20 Τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν ὁ τόπος τῆς πόλεως ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ῥωμαϊστί. 21 Ἔλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, «Μὴ γράφε, ‹Ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων,› ἀλλ᾿ ὅτι ἐκεῖνος εἶπεν, ‹Βασιλεύς εἰμι τῶν Ἰουδαίων.› » 22 Ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος, «Ὃ γέγραφα, γέγραφα.»
Psalm 22:18 is fulfilled
23 Οἱ οὖν στρατιῶται, ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα. Ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι᾿ ὅλου. 24 Εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους, «Μὴ σχίσωμεν αὐτὸν ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ, τίνος ἔσται,» ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα· «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.» Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν.
25 Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ, καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ἰησοῦς οὖν, ἰδὼν τὴν μητέρα, καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ, «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου.» 27 Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ, «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου.» Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.
28 Μετὰ τοῦτο, εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἤδη πάντα τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ Γραφή, λέγει, «Διψῶ.» 29 Σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δέ, πλήσαντες σπόγγον ὄξους, καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες, προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι. 30 Ὅτε οὖν ἔλαβεν τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν, «Τετέλεσται.» Καὶ κλίνας τὴν κεφαλήν, παρέδωκεν τὸ πνεῦμα.
31 Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ Παρασκευὴ ἦν (ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου), ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν. 32 Ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ. 33 Ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες, ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη. 34 Ἀλλ᾿ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξεν, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. 35 Καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκεν, καὶ ἀληθινὴ ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ, (κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει), ἵνα ὑμεῖς πιστεύσητε. 36 Ἐγένετο γὰρ ταῦτα ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῇ, «Ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ.» 37 Καὶ πάλιν ἑτέρα Γραφὴ λέγει· «Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν.»
38 Μετὰ ταῦτα ἠρώτησεν τὸν Πιλᾶτον Ἰωσήφ, ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας (ὢν μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, κεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων), ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ· καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πιλᾶτος. Ἦλθεν οὖν καὶ ἦρεν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 39 Ἦλθεν δὲ καὶ Νικόδημος (ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον), φέρων μῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης, ὡς λίτρας ἑκατόν. 40 Ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις, μετὰ τῶν ἀρωμάτων, καθὼς ἔθος ἐστὶν τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν. 41 Ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινὸν ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη. 42 Ἐκεῖ οὖν, διὰ τὴν Παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν Ἰησοῦν.