Assuntos introdutórios
Um vínculo com Lucas
1O primeiro registro que preparei, ó Teófilo, tratou de todas as coisas que Jesus começou a fazer e a ensinar 2até o dia em que Ele foi levado de volta, depois de ter dado mandamento, por meio de Espírito Santo, aos apóstolos que Ele tinha escolhido. 3Depois de Seu padecimento, Ele se apresentou a eles vivo, com muitas provas convincentes, aparecendo a eles durante quarenta dias e falando das coisas concernentes ao Reino de Deus. 4E estando com eles, Ele ordenou-lhes que não saíssem de Jerusalém mas esperassem a promessa do Pai, “que de mim ouvistes; a saber: 5João batizou com água, mas vocês serão batizados com Espírito Santo daqui a não muitos dias”.
Jesus volta ao Céu
6Pois então, estando juntos, eles lhe perguntaram dizendo, “Senhor, é neste tempo que vais restaurar o reino a Israel?” 7 Então Ele disse-lhes: “Não é para vocês saber tempos ou épocas que o Pai reteve dentro de Sua própria autoridade. 8 Mas recebereis poder quando o Espírito Santo tiver vindo sobre vós; e sereis testemunhas a mim: tanto em Jerusalém, bem como toda a Judeia e Samaria, e até a última extremidade da terra.”
9 Ao falar essas coisas, estando eles a observar, Ele foi elevado e uma nuvem o ocultou da vista deles. 10 E estando eles fitando o céu, enquanto Ele se ia, de repente dois homens vestidos de branco se postaram junto deles 11 e lhes disseram: “Homens galileus, por que estais aí contemplando o céu? Este mesmo Jesus que foi elevado dentre vós para o céu, há de vir da mesmíssima maneira em que para o céu O vistes ir.”
12 Então eles voltaram para Jerusalém, a partir do monte chamado das Oliveiras, o qual fica perto de Jerusalém (a caminhada de um sábado).
Um substituto para Judas Iscariotes
13 Quando chegaram [na cidade], subiram ao cenáculo onde permaneciam; eram eles: Pedro e Tiago, João e André, Filipe e Tomé, Bartolomeu e Mateus, Tiago de Alfeo e Simão o zelote, e Judas de Tiago. 14 Todos estes perseveravam unânimes em oração e súplica, com mulheres também, inclusive Maria a mãe de Jesus, bem como os irmãos dEle.
15 Naqueles dias Pedro se levantou no meio dos discípulos (a multidão ali reunida era de mais ou menos cento e vinte pessoas) e disse: 16 “Irmãos varões, era necessário que se cumprisse esta Escritura que o Espírito Santo predisse pela boca de Davi, acerca de Judas, que chegou a ser guia aos que prenderam Jesus; 17 sendo que ele foi numerado conosco e obteve sua parcela neste ministério.” 18 (De passagem, esse homem adquiriu um campo com o salário de sua iniqüidade, e precipitando-se rebentou-se ao meio, e todas as suas vísceras se derramaram. 19 Todos os habitantes de Jerusalém ficaram sabendo disso, de modo que, na própria língua deles, aquele campo veio a ser chamado ‘Akéldama’, isto é, Campo de Sangue.) 20 “Porque está escrito no Livro de Salmos: ‘Fique deserta a sua residência, e não haja quem habite nela’ e, ‘Que outro assuma o seu ofício’. 21 Portanto, dos homens que nos acompanharam todo o tempo em que o Senhor Jesus entrou e saiu entre nós, 22 começando desde o batismo de João até o dia em que ele foi elevado dentre nós, é necessário que um deles se torne testemunha da ressurreição dEle junto conosco.”
23Então designaram dois: José, chamado Barsabás, cujo sobrenome era Justo, e Matias. 24 E oraram dizendo: “Tu, Senhor, conhecedor do coração de todos, mostra qual destes dois tens escolhido 25para receber a parte deste ministério e apostolado, da qual Judas se desviou, para ir para o seu próprio lugar.” 26 Aí lançaram suas sortes, e a sorte caiu em Matias, e ele foi enumerado com os onze apóstolos.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
1:1 1Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν 2 ἄχρι ἧς ἡμέρας, ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέ-ξατο, ἀνελήφθη· 3 οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα, μετὰ τὸ παθεῖν αὐτόν, ἐν πολλοῖς τεκμη-ρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 4 Καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός, «ἣν ἠκούσατέ μου· 5 ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας.»1
6 Οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες, «Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκα-θιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ;» 7 Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς· «Οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ. 8 Ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν, ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς· καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες—ἔν τε Ἱερουσαλήμ, καὶ πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ, καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.»
9 Καὶ ταῦτα εἰπών, βλεπόντων αὐτῶν, ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλ-μῶν αὐτῶν. 10 Καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανόν, πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, 11 οἳ καὶ εἶπον· «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν.»
12 Τότε ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνος, ὅ ἐστιν ἐγγὺς Ἱερουσαλὴμ (σαββάτου ἔχον ὁδόν).
13 Καὶ ὅτε εἰσῆλθον ἀνέβησαν εἰς τὸ ὑπερῷον οὗ ἦσαν καταμένοντες· ὅ τε Πέτρος καὶ Ἰάκωβος, Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας, Φίλιππος καὶ Θωμᾶς, Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος, Ἰάκωβος Ἀλφαίου καὶ Σίμων ὁ Ζηλωτής, καὶ Ἰούδας Ἰακώβου. 14 Οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει, σὺν γυναιξίν, καὶ Μαρίᾳ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
15 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν (ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν)· 16 «Ἄνδρες ἀδελφοί· ἔδει πληρωθῆναι τὴν Γραφὴν ταύτην, ἣν προεῖπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ στόματος Δαυὶδ περὶ Ἰούδα, τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσιν τὸν Ἰησοῦν, 17 ὅτι κατηριθμημένος ἦν σὺν ἡμῖν καὶ ἔλαχεν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης.» 18 (Οὗτος μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ μισθοῦ τῆς ἀδικίας, καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκισεν μέσος, καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ. 19 Καὶ γνωστὸν ἐγένετο πᾶσιν τοῖς κατοικοῦσιν Ἱερουσαλήμ, ὥστε κληθῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ αὐτῶν ‹Ἀκελδαμᾶ,› τοῦτ᾿ ἔστιν, ‹Χωρίον Αἵματος.›) 20 «Γέγραπται γὰρ ἐν Βίβλῳ Ψαλμῶν· ‹Γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτοῦ ἔρημος, καὶ μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ› καί, ‹Τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος.› 21 Δεῖ οὖν, τῶν συνελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ ἐν ᾧ εἰσῆλθεν καὶ ἐξῆλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς, 22 ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ βαπτίσματος Ἰωάννου ἕως τῆς ἡμέρας ἧς ἀνελήφθη ἀφ᾿ ἡμῶν, μάρτυρα τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ γενέσθαι σὺν ἡμῖν ἕνα τούτων.»
23 Καὶ ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Ματ-θίαν. 24 Καὶ προσευξάμενοι εἶπον· «Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα 25 λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς, ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον.» 26 Καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν, καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων.