A Primeira Carta de JOÃO
Cap. 3
“Somos filhos de Deus”
1 Considerem como é grande o amor que o Pai nos outorgou: sermos chamados filhos de Deus! O mundo não nos reconhece por esta razão: não reconheceu a Ele.
2 Amados, já agora somos filhos de Deus, e ainda não foi revelado o que havemos de ser, mas sabemos que quando Ele for manifestado seremos semelhantes a Ele, porque O veremos tal como Ele é – 3 qualquer que tem esta esperança sobre ele purifica-se a si mesmo, assim como Ele é puro.
“Qualquer que permanece nEle não peca”
4 Todo aquele que comete pecado também comete transgressão da lei; sim, pecado é transgressão de lei. 5 E vocês sabem que Ele foi revelado para tirar os nossos pecados – nEle não há pecado. 6 Todo aquele que está permanecendo nEle não peca; aliás, quem estiver pecando não tem visto Ele nem conhecido Ele.
7 Filhinhos, não deixem que ninguém vos engane; aquele que pratica a justiça é justo, assim como Ele é justo. 8 Aquele que pratica o pecado é do diabo, porque o diabo vem pecando desde o princípio. O Filho de Deus se manifestou com este propósito: para desfazer as obras do diabo. 9 Qualquer que foi gerado por Deus não comete pecado, porque a Sua semente permanece nele; aliás, nem pode pecar, porque foi gerado por Deus.
Filhos de Deus X filhos do diabo
10 É desta forma que os filhos de Deus e os filhos do diabo se distinguem: qualquer que não estiver fazendo justiça não é de Deus, tampouco quem não estiver amando seu irmão. 11 Porque esta é a mensagem que vocês ouviram desde o princípio: que nos amemos uns aos outros – 12 não como Caim, que era do maligno e assassinou seu irmão. E porque o assassinou? Porque as suas obras eram malignas, enquanto que as do seu irmão eram justas.
13 Meus irmãos, não se admirem se o mundo vos odeia. 14 Nós sabemos que fomos transferidos para fora da morte para dentro da vida, porque amamos os irmãos; quem não ama o irmão permanece na morte. 15 Qualquer que estiver odiando seu irmão é assassino, e vocês sabem que nenhum assassino tem vida eterna permanecendo dentro dele.
Amar de verdade
16 Temos conhecido o Amor por isto: Ele deitou a sua vida por nós; nós também devemos deitar a nossa vida pelos irmãos. 17 Ora, quem quer que tenha os bens do mundo e veja seu irmão passando necessidade, mas feche seu coração para ele – como permanece nele o amor de Deus?
18 Meus filhinhos, não amemos de palavra nem de língua, mas em ação e verdade – 19 sim, é nisso que sabemos que somos da Verdade e podemos tranqüilizar o nosso coração diante dEle, 20 e que, se o nosso coração vier a nos condenar, Deus é maior do que o nosso coração e sabe de tudo.
Confiança para com Deus
21 Amados, se o nosso coração não nos condenar, temos confiança para com Deus, 22 e qualquer coisa que pedirmos recebemos dEle, porque guardamos os Seus mandamentos e fazemos as coisas que são agradáveis à Sua vista. 23 E este é o Seu mandamento: que creiamos no nome de Seu Filho, Jesus Cristo, e que nos amemos uns aos outros, assim como Ele ordenou. 24 Aquele que guarda os Seus mandamentos nEle permanece, e Ele nele. E é assim que sabemos que Ele permanece em nós: pelo Espírito que nos deu.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
3:1 3Ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ Πατήρ, ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν. Διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν.
2 Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα, οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐάν φανερωθῇ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν 3—καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν.
4 Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ· καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. 5 Καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ—καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. 6 Πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· καί, πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν.
7 Τεκνία, μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν, καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν. 8 Ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρ-τάνει. Εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου. 9 Πᾶς ὁ γεγεννη-μένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καί, οὐ δύναται ἁμαρτάνειν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται.
10 Ἐν τούτῳ φανερά ἐστιν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου· πᾶς ὁ μὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. 11 Ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους 12—οὐ καθὼς Κάϊν, ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξεν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. Καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; Ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια.
13 Μὴ θαυμάζετε, ἀδελφοί μου, εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. 14 Ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβή-καμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ. 15 Πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν, καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷ μένουσαν.
16 Ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην· ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι. 17 Ὃς δ᾿ ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα, καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ᾿ αὐτοῦ—πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ;
18 Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ᾿ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ 19—καί, ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐκ τῆς Ἀληθείας ἐσμὲν καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσωμεν τὰς καρδίας ἡμῶν· 20 ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα.
21 Ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, 22 καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν παρ᾿ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν. 23 Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύσωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, καθὼς ἔδωκεν ἐντολήν. 24 Καὶ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει, καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐν ἡμῖν· ἐκ τοῦ Πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν.