Malta
1Uma vez resgatados, ficaram sabendo que a ilha se chamava Malta. 2Ora, os nativos nos demonstraram bondade incomum, pois acenderam uma fogueira e nos receberam bem a todos, porque chovia e fazia frio. 3Então, havendo Paulo ajuntado uma quantidade de gravetos e colocado no fogo, uma víbora, fugindo do calor, prendeu-se em sua mão. 4Aí, quando os nativos viram a fera pendurada na mão dele, começaram a dizer uns aos outros, “Certamente este homem é um assassino, a quem a Justiça não permitiu viver, embora tendo sido salvo do mar”. 5Mas ele meramente sacudiu a fera no fogo e não sofreu mal nenhum. 6Já eles esperavam que ele começasse a inchar ou que caísse morto de repente. Mas após eles esperarem bastante tempo e verem que nada de anormal lhe acontecia, mudaram de ideia, dizendo que ele era um deus.
7Ora, nas proximidades daquele lugar havia propriedades que pertenciam ao homem principal da ilha, chamado Públio. Ele nos acolheu e nos hospedou amigavelmente durante três dias. 8Aconteceu que o pai de Públio estava de cama, sofrendo de febre e disenteria. Paulo entrou junto a ele, orou, impôs as mãos sobre ele e o curou. 9Então, tendo acontecido isso, os demais doentes na ilha vieram e também foram curados; 10os quais também nos prestaram muitas honras, e quando embarcamos eles nos deram as coisas necessárias.
Roma
11Três meses depois, embarcamos num navio alexandrino que tinha invernado na ilha; sua insígnia era ‘os Gêmeos’. 12Aportando em Siracusa, ficamos ali três dias; 13dali ficamos fazendo ziguezagues até chegar em Régio. Após um dia começou a ventar do sul, e no segundo dia chegamos a Potéoli, 14onde encontramos irmãos que nos pediram para ficar sete dias – foi assim que fomos até Roma. 15Já os irmãos de lá, quando ouviram das nossas circunstâncias, saíram a nosso encontro, vindo até à Praça de Ápio e às Três Vendas. Ao vê-los, Paulo deu graças a Deus e cobrou ânimo.
16Então, quando chegaram em Roma, o centurião entregou os prisioneiros ao comandante militar, mas Paulo recebeu permissão para morar por conta própria, com o soldado que o guardava.
Paulo e os judeus
17Então, após três dias, Paulo convocou os líderes dos judeus. Quando estes se reuniram, ele lhes disse: “Varões irmãos, embora eu não tenha feito nada contra ‘o povo’, ou contra os costumes ancestrais, sou prisioneiro desde Jerusalém, onde fui entregue nas mãos dos romanos. 18Estes, depois de me examinar, tencionaram me soltar, porque eu não era culpado de crime capital algum. 19Todavia, como os judeus seguiam fazendo oposição, fui obrigado a apelar para César; não, porém, por ter alguma acusação contra a minha nação. 20Então chamei vocês para nos vermos e conversarmos por este motivo: é por causa da esperança de Israel que esta corrente me prende.” 21Então eles lhe disseram: “Nós não recebemos nenhuma carta da Judeia a teu respeito, nem qualquer irmão que aqui chegou declarou ou falou mal algum acerca de ti. 22Mas desejamos ouvir de ti o que pensas; porque quanto a esta seita, sabemos que por toda parte ela é mal falada.”
23Tendo combinado com ele um dia, vieram em maior número a seu alojamento, aos quais ele ficou expondo, desde manhã cedo até à tarde: testemunhando solenemente acerca do Reino de Deus e tentando convencê-los a respeito de Jesus, a partir tanto da Lei de Moisés como dos profetas. 24Alguns foram convencidos pelas palavras faladas, mas outros se negaram a crer.
25Então, estando em desacordo uns com os outros, começaram a sair, depois de Paulo ter feito esta declaração final: “Bem falou o Espírito Santo aos nossos pais por meio do profeta Isaías, 26dizendo: ‘Vai a este povo e dize: “Seguireis ouvindo, mas nunca entendereis; e seguireis vendo, mas nunca enxergareis”; 27porque o coração deste povo se tornou insensível, e seus ouvidos não querem ouvir, e eles fecharam seus olhos; para que nunca vejam com os olhos, ou ouçam com os ouvidos, ou entendam com o coração e retornem; e eu os curaria.’ 28Então, fique claro para vocês que a salvação de Deus foi enviada aos gentios, e eles a ouvirão!” 29E depois que ele proferiu essas palavras, os judeus partiram, discutindo intensamente entre si.
Dois anos tranquilos
30Por dois anos inteiros Paulo permaneceu na casa por ele alugada, e recebia a todos os que iam vê-lo, 31pregando o Reino de Deus e ensinado as coisas pertencentes ao Senhor Jesus Cristo, com toda a ousadia e sem impedimento.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
Malta
28:1 28Καὶ διασωθέντες, τότε ἐπέγνωσαν ὅτι Μελίτη ἡ νῆσος καλεῖται. 2 Οἱ δὲ βάρβαροι παρεῖχον οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν ἡμῖν, ἀνάψαντες γὰρ πυράν, προσελάβοντο πάντας ἡμᾶς, διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψῦχος. 3 Συστρέψαντος δὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων πλῆθος καὶ ἐπιθέντος ἐπὶ τὴν πυράν, ἔχιδνα ἐκ τῆς θέρμης ἐξελθοῦσα καθήψατο τῆς χειρὸς αὐτοῦ. 4 Ὡς δὲ εἶδον οἱ βάρβαροι κρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους, «Πάντως φονεύς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος οὗτος, ὃν διασωθέντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἡ Δίκη ζῆν οὐκ εἴασεν.» 5 Ὁ μὲν οὖν, ἀποτιναξάμενος τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ, ἔπαθεν οὐδὲν κακόν. 6 Οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸν μέλλειν πίμπρασθαι, ἢ καταπίπτειν ἄφνω νεκρόν· ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν προσδοκώντων καὶ θεωρούντων μηδὲν ἄτοπον εἰς αὐτὸν γινόμενον, μεταβαλλόμενοι ἔλεγον θεὸν αὐτὸν εἶναι. 28
7 Ἐν δὲ τοῖς περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὑπῆρχεν χωρία τῷ πρώτῳ τῆς νήσου, ὀνόματι Ποπλίῳ, ὃς ἀναδεξάμενος ἡμᾶς τρεῖς ἡμέρας φιλοφρόνως ἐξένισεν. 8 Ἐγένετο δὲ τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου πυρετοῖς καὶ δυσεντερίᾳ συνεχόμενον κατακεῖσθαι· πρὸς ὃν ὁ Παῦλος εἰσελθὼν καὶ προσευ-ξάμενος, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ, ἰάσατο αὐτόν. 9 Τούτου οὖν γενομένου, καὶ οἱ λοιποὶ οἱ ἔχοντες ἀσθενείας ἐν τῇ νήσῳ προσήρχοντο καὶ ἐθεραπεύοντο· 10 οἳ καὶ πολλαῖς τιμαῖς ἐτίμησαν ἡμᾶς, καὶ ἀναγομένοις ἐπέθεντο τὰ πρὸς τὴν χρείαν.
11 Μετὰ δὲ τρεῖς μῆνας ἀνήχθημεν ἐν πλοίῳ παρακεχειμακότι ἐν τῇ νήσῳ, Ἀλεξανδρίνῳ, παρασήμῳ Διοσκούροις. 12 Καὶ καταχθέντες εἰς Συρακούσας ἐπεμείναμεν ἡμέρας τρεῖς· 13 ὅθεν περιελθόντες κατηντήσαμεν εἰς Ῥήγιον. Καὶ μετὰ μίαν ἡμέραν ἐπιγενομένου νότου, δευτεραῖοι ἤλθομεν εἰς Ποτιόλους, 14 οὗ εὑρόντες ἀδελφούς, παρεκλήθημεν ἐπ᾿ αὐτοῖς ἐπιμεῖναι ἡμέρας ἑπτά—καὶ οὕτως εἰς τὴν Ῥώμην ἤλθομεν. 15 Κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοί, ἀκούσαντες τὰ περὶ ἡμῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν ἡμῖν ἄχρις Ἀππίου Φόρου καὶ Τριῶν Ταβερνῶν, οὓς ἰδὼν ὁ Παῦλος, εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ, ἔλαβεν θάρσος.
16 Ὅτε δὲ ἤλθομεν εἰς Ῥώμην, ὁ ἑκατόνταρχος παρέδωκεν τοὺς δεσμίους τῷ στρατοπε-δάρχῃ· τῷ δὲ Παύλῳ ἐπετράπη μένειν καθ᾿ ἑαυτόν, σὺν τῷ φυλάσσοντι αὐτὸν στρατιώτῃ.
Paul and the Jews
17 Ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρας τρεῖς συγκαλέσασθαι τὸν Παῦλον τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους· συνελθόντων δὲ αὐτῶν, ἔλεγεν πρὸς αὐτούς· «Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ οὐδὲν ἐναντίον ποιήσας τῷ λαῷ ἢ τοῖς ἔθεσιν τοῖς πατρῴοις, δέσμιος ἐξ Ἱεροσολύμων παρεδόθην εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ῥωμαίων, 18 οἵτινες ἀνακρίναντές με ἐβούλοντο ἀπολῦσαι διὰ τὸ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου ὑπάρχειν ἐν ἐμοί. 19 Ἀντιλεγόντων δὲ τῶν Ἰουδαίων, ἠναγκάσθην ἐπικαλέσασθαι Καίσαρα· οὐχ ὡς τοῦ ἔθνους μου ἔχων τι κατηγορῆσαι. 20 Διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν παρεκάλεσα ὑμᾶς ἰδεῖν καὶ προσλαλῆσαι· ἕνεκεν γὰρ τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἰσραὴλ τὴν ἅλυσιν ταύτην περίκειμαι.» 21 Οἱ δὲ πρὸς αὐτὸν εἶπον· «Ἡμεῖς οὔτε γράμματα περὶ σοῦ ἐδεξάμεθα ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας, οὔτε παραγε-νόμενός τις τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἢ ἐλάλησέν τι πονηρὸν περὶ σοῦ. 22 Ἀξιοῦμεν δὲ παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι ἃ φρονεῖς· περὶ μὲν γὰρ τῆς αἱρέσεως ταύτης, γνωστόν ἐστιν ἡμῖν ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται.»
23 Ταξάμενοι δὲ αὐτῷ ἡμέραν, ἧκον πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν ξενίαν πλείονες, οἷς ἐξετίθετο διαμαρτυρόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, πείθων τε αὐτοὺς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἀπό τε τοῦ Νόμου Μωϋσέος καὶ τῶν Προφητῶν, ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας. 24 Καὶ οἱ μὲν ἐπείθοντο τοῖς λεγομένοις, οἱ δὲ ἠπίστουν.
25 Ἀσύμφωνοι δὲ ὄντες πρὸς ἀλλήλους ἀπελύοντο, εἰπόντος τοῦ Παύλου ῥῆμα ἕν, ὅτι «Καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐλάλησεν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, 26 λέγον· ‹Πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἶπον, «Ἀκοῇ ἀκούσετε, καὶ οὐ μὴ συνῆτε· καὶ βλέποντες βλέψετε, καὶ οὐ μὴ ἴδητε»· 27 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶν βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν· μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν, καὶ ἰάσωμαι αὐτούς.› 28 Γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ὅτι τοῖς ἔθνεσιν ἀπεστάλη τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ· αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται.» 29 Καὶ ταῦτα αὐτοῦ εἰπόντος, ἀπῆλθον οἱ Ἰουδαῖοι, πολλὴν ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς συζήτησιν.,
Two tranquil years
30 Ἔμεινεν δὲ ὁ Παῦλος διετίαν ὅλην ἐν ἰδίῳ μισθώματι, καὶ ἀπεδέχετο πάντας τοὺς εἰσπορευομένους πρὸς αὐτόν, 31 κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ πάσης παρρησίας, ἀκωλύτως.