Jesus é Senhor do Sábado
1 Naquela ocasião Jesus passou pelas lavouras de cereal no Sábado. Já Seus discípulos sentiram fome e começaram a colher espigas e a comer. 2 E ao ver aquilo os fariseus disseram a Ele, “Epa, teus discípulos estão fazendo o que não é lícito fazer num Sábado!” 3 Mas Ele lhes disse: “Será que vocês não têm lido o que fez Davi quando teve fome, ele e os que com ele estavam? 4 Como entrou na casa de Deus e comeu os pães da apresentação, que não lhe era lícito comer, nem aos que com ele estavam, mas só aos sacerdotes? 5 Ou será que vocês não têm lido na Lei que nos Sábados os sacerdotes no templo profanam o Sábado e ficam sem culpa? 6 Mas eu vos digo que está aqui quem é maior do que o templo. 7 Se vocês ao menos soubessem o que significa isto: ‘Desejo misericórdia, e não sacrifício’[1], não teriam condenado os inocentes. 8 Além do mais, o Filho do homem é Senhor do Sábado!”
Jesus cura no Sábado
9 E prosseguindo dali, Ele entrou na sinagoga deles. 10 E aí, havia um homem com uma das mãos atrofiada. E eles, para que pudessem acusá-lo, lhe perguntaram dizendo, “É lícito curar no Sábado?” 11 Então Ele lhes disse: “Qual homem haverá entre vocês, que tendo uma ovelha, se num Sábado ela cair numa vala, não vai pegá-la e tirá-la? 12 Quanto mais vale um homem do que uma ovelha! Portanto, é lícito fazer o bem no Sábado.” 13 Então Ele diz ao homem, “Estenda a tua mão!” E ele a estendeu, e ela foi restaurada, ficando sã como a outra. 14 Mas os fariseus, após saírem, conspiraram contra Ele, como poderiam destruí-lo.
Uma retirada tática
15 Mas sabendo disso, Jesus retirou-se dali. E grandes multidões O seguiram, e Ele curou a todos. 16 Mas Ele os advertiu que não proclamassem Sua fama, 17 para que se cumprisse o que foi falado por meio do profeta Isaías, a saber: 18 “Eis o meu Servo, a quem escolhi, meu Amado, em quem a minha alma se compraz! Porei sobre Ele o meu Espírito, e Ele declarará justiça às nações. 19 Ele não discutirá nem gritará, nem ouvirá alguém a Sua voz nas ruas. 20 Ele não quebrará um junco machucado, e não apagará um pavio fumegante, até que leve a justiça à vitória. 21 E em Seu nome nações confiarão.”[2]
Os fariseus blasfemam o Espírito Santo
22 Então trouxeram a Ele um demonizado cego e mudo, e Ele o curou, de modo que o cego e mudo falava e via. 23 E todo o povo ficou maravilhado e disse, “Não seria este o Cristo, o filho de Davi?” 24 Mas ao ouvirem isso os fariseus disseram, “Este não expulsa demônios a não ser por Belzebu, chefe dos demônios”. 25 Mas conhecendo os seus pensamentos, Jesus lhes disse: “Cada reino dividido contra si mesmo acaba arruinado, e cada cidade ou casa dividida contra si mesma não subsistirá. 26 E se Satanás expulsa Satanás, está dividido contra si mesmo. Como então subsistirá seu reino? 27 E se eu expulso demônios por Belzebu, por quem os expulsam os vossos filhos? Por isso eles mesmos serão vossos juízes. 28 Mas se eu expulso demônios pelo Espírito de Deus, então certamente o Reino de Deus já chegou a vocês. 29 Ou como pode alguém entrar na casa do homem forte e saquear seus bens, a não ser que amarre o homem forte primeiro? Só então poderá saquear a casa.
O pecado sem perdão
30 “Quem não é comigo é contra mim, e quem comigo não ajunta, espalha. 31 Por isso eu vos digo: Todo pecado e blasfêmia serão perdoados aos homens, mas a blasfêmia contra o Espírito não será perdoada aos homens. 32 E quem quer que fale uma palavra contra o Filho do homem, lhe será perdoado; mas quem quer que fale contra o Espírito Santo, não lhe será perdoado, nem na era presente, nem na próxima.
Jesus denuncia os fariseus
33 “Ou façam a árvore boa e seu fruto bom, ou façam a árvore podre e seu fruto podre; pois a árvore se conhece pelo fruto. 34 Raça de víboras! Como podem vocês, sendo malignos, falar coisas boas? Pois é do que há em abundância no coração que a boca fala. 35 O homem bom do seu bom depósito produz coisas boas, e o homem maligno do seu maligno depósito produz coisas malignas. 36 E eu ainda vos digo que de cada palavra inútil qualquer que as pessoas possam falar, darão conta no Dia de juízo. 37 Porque por tuas palavras serás justificado, e por tuas palavras serás condenado.”
O sinal do profeta Jonas
38 Então alguns dos escribas e fariseus reagiram dizendo, “Mestre, queremos ver da tua parte um sinal [miraculoso]”. 39 Mas como resposta Ele lhes disse: “Uma geração maligna e adúltera quer um sinal, mas nenhum sinal lhe será dado senão o sinal do profeta Jonas. 40 Pois assim como Jonas ficou três dias e três noites no estômago do monstro marinho[3], assim o Filho do homem ficará três dias e três noites no coração da terra. 41 Homens ninivitas se levantarão no juízo com esta geração e a condenarão, porque eles se arrependeram com a pregação de Jonas; e eis que uma maior do que a de Jonas está aqui. 42 A rainha do Sul será levantada no juízo com esta geração e a condenará, porque ela veio dos confins da terra para ouvir a sabedoria de Salomão; e eis que uma maior do que a de Salomão está aqui.
Uma ‘casa’ vazia não convém
43 “Quando um espírito imundo [demônio] sai de um homem, passa por lugares áridos procurando descanso, mas não o encontra. 44 Então diz, ‘Voltarei para minha casa de onde saí’. E chegando, a encontra desocupada, varrida e arrumada. 45 Então vai e leva consigo sete espíritos diferentes, mais malignos do que ele, e entrando habita ali; e o último estado daquele homem se torna pior do que o primeiro. Assim acontecerá também a esta geração maligna.”
Novos relacionamentos
46 Mas aí, enquanto Ele ainda falava à multidão, a Sua mãe e Seus irmãos pararam do lado de fora, querendo falar com Ele. 47 Então alguém lhe disse, “Olha, a tua mãe e teus irmãos estão parados lá fora querendo falar contigo”. 48 Mas como resposta Ele disse ao que havia lhe informado, “Quem é minha mãe, e quem são meus irmãos?” 49 E estendendo a Sua mão para Seus discípulos Ele disse: “Aqui estão minha mãe e meus irmãos! Pois quem quer que faça a vontade de meu Pai nos Céus, este é meu irmão, minha irmã e minha mãe.”
[1] Os 6:6
[2] Is 42:1-4
[3] Jn 1:17
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
12:1 12Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς σάββασιν διὰ τῶν σπορίμων. Οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν, καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυας καὶ ἐσθίειν. 2 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες εἶπον αὐτῷ, «Ἰδού, οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν σαββάτῳ.» 3 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· «Οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν, αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, 4 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷ φαγεῖν, οὐδὲ τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ, εἰ μὴ τοῖς ἱερεῦσιν μόνοις; 5 Ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖς σάββασιν οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸ σάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοί εἰσιν; 6 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζόν ἐστιν ὧδε. 7 Εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν, ‹Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν,› οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους. 8 Κύριος γάρ ἐστιν τοῦ σαββάτου ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου.»
Jesus heals on the Sabbath
9 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγὴν αὐτῶν. 10 Καὶ ἰδού, ἄνθρωπος ἦν τὴν χεῖρα ἔχων ξηράν. Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτόν, λέγοντες, «Εἰ ἔξεστιν τοῖς σάββασιν θεραπεύειν;»—ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ. 11 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· «Τίς ἔσται ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃς ἕξει πρόβατον ἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς σάββασιν εἰς βόθυνον, οὐχὶ κρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ; 12 Πόσῳ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου. Ὥστε ἔξεστιν τοῖς σάββασιν καλῶς ποιεῖν.» 13 Τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ, «Ἔκτεινον τὴν χεῖρα σου.» Καὶ ἐξέτεινεν, καὶ ἀποκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη. 14 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ᾿ αὐτοῦ ἐξελθόντες, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν.
A tactical withdrawal
15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν. Καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἁπάντας. 16 Καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· 18 «Ἰδού, ὁ παῖς μου ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου. Θήσω τὸ Πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ. 19 Οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ. 20 Κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει, καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν. 21 Καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.»
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος, τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν, λαλεῖν καὶ βλέπειν. 23 Καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον, «Μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸ Δαυίδ;» 24 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον, «Οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων.» 25 Εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· «Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτῆς ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτῆς οὐ σταθήσεται. 26 Καὶ εἰ ὁ Σατανᾶς τὸν Σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη. Πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; 27 Καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν; Διὰ τοῦτο αὐτοὶ ὑμῶν ἔσονται κριταί. 28 Εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 Ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ διαρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; Καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσῃ.
The unforgivable sin
30 »Ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστιν, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει. 31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις. 32 Καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.
33 »Ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον καλὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. 34 Γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν, πονηροὶ ὄντες; Ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. 35 Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά. 36 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. 37 Ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.»
The sign of the prophet Jonah
38 Τότε ἀπεκρίθησάν τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, λέγοντες, «Διδάσκαλε, θέλο-μεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν.» 39 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· «Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. 40 Ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας. 41 Ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδού, πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. 42 Βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδού, πλεῖον Σολομῶνος ὧδε.
An empty ‘house’ is bad
43 »Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. 44 Τότε λέγει, ‹Ἐπιστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον.› Καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον, καὶ κεκοσμημένον. 45 Τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα, πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοι-κεῖ ἐκεῖ· καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. Οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ.»
46 Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις, ἰδού, ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω, ζητοῦντες αὐτῷ λαλῆσαι. 47 Εἶπεν δέ τις αὐτῷ, «Ἰδού, ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασιν, ζητοῦντές σοι λαλῆσαι.», 48 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ εἰπόντι αὐτῷ, «Τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου, καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;» 49 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν· «Ἰδού, ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου. 50 Ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.»