Aprender com Israel
1Agora irmãos, não quero que vocês ignorem que nossos pais estiveram todos sob a nuvem, e todos passaram pelo mar 2– todos foram batizados para dentro de Moisés pela nuvem e pelo mar – 3e todos comeram do mesmo alimento espiritual, 4e todos beberam da mesma bebida espiritual; porque bebiam de uma rocha espiritual que os acompanhava, e essa Rocha era o Cristo. 5Contudo, Deus não se agradou da maioria deles – os seus cadáveres ficaram espalhados pelo deserto.
Exemplos
6Ora, essas coisas aconteceram como exemplos para nós, para que não cobicemos coisas más, assim como eles cobiçaram. 7E não vos torneis idólatras, como alguns deles; conforme está escrito: “O povo assentou-se para comer e beber, e levantou-se para se divertir”. 8E não forniquemos, como alguns deles fizeram – e num só dia morreram vinte e três mil! 9Nem coloquemos o Cristo à prova, assim como alguns deles fizeram – e foram destruídos pelas serpentes! 10E não resmungueis, assim como alguns deles resmungaram – e foram executados pelo destruidor!
11Ora, todas essas coisas aconteceram a eles como exemplos e foram escritas como advertência para nós, sobre quem os fins das eras já chegaram. 12Portanto, quem pensa estar em pé, cuide-se para que não caia! 13Nenhuma prova sobre-humana vos sobreveio; e Deus é competente, o qual não permitirá que sejais provados acima do que podeis; antes, com a prova providenciará também a saída, para que a possais suportar.
Fugi da idolatria!
14Por isso, meus amados, fugi da idolatria! 15Estou falando como a sábios; avaliai o que digo. 16O cálice de benção que abençoamos, será que não é uma participação no sangue de Cristo? O pão que partimos, será que não é uma participação no corpo de Cristo? 17Já que o pão é um, nós, os muitos, somos um corpo, porque todos participamos desse único pão. 18Considerai o Israel físico: será que os que comem dos sacrifícios não são participantes do altar?
Ídolo = demônio
19Então, até onde quero chegar? Que ídolo é alguma coisa, ou que sacrifício a ídolo é alguma coisa? 20Antes, que as coisas que os pagãos sacrificam, sacrificam a demônios e não a Deus. É que não quero que vos torneis participantes com os demônios. 21Não podeis beber o cálice do Senhor e o cálice de demônios; não podeis participar da mesa do Senhor e da mesa de demônios. 22Havemos de provocar o ciúme do Senhor? Somos mais fortes do que Ele?
Acerca de consciência
23Todas as coisas me são permitidas, mas nem todas convêm; todas as coisas me são permitidas, mas nem todas edificam. 24Ninguém deve buscar o próprio bem, nas sim cada um o de outrem. 25Comei de tudo que se vende no açougue, nada perguntando, por causa da consciência; 26porque ‘do Senhor é a terra, bem como sua plenitude’. 27Se um não-crente vos convidar, e quiserdes ir, comei de tudo o que vos for oferecido, nada perguntando, por causa da consciência. 28Mas se alguém vos disser, “Isto foi oferecido a ídolos”, não comais, por causa daquele que deu o aviso, bem como da consciência; porque ‘do Senhor é a terra, bem como sua plenitude’. 29É claro que não estou falando de tua consciência, mas sim do outro.
Fazer tudo para a glória de Deus
Mas exatamente por que deve a minha liberdade ser julgada pela consciência de outrem? 30Se eu participo com gratidão, para que ser difamado por algo pelo qual dou graças? 31Então, quer comais, quer bebais, quer façais qualquer outra coisa, fazei tudo para a glória de Deus. 32Não deis motivo de tropeço, nem a judeus, nem a gregos, nem à Igreja de Deus – 33assim como eu procuro agradar a todos em tudo, não buscando o meu próprio proveito, mas o dos muitos, para que sejam salvos.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
10:1 10Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον 2—καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ—3 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον 4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός. 5 Ἀλλ᾿ οὐκ ἐν τοῖς πλείοσιν αὐτῶν εὐδόκησεν ὁ Θεός—κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ.10
Examples
6 Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν, εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητὰς κακῶν καθὼς κἀκεῖνοι ἐπεθύμησαν. 7 Μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αὐτῶν· ὥσπερ γέγραπται· «Ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν.» 8 Μηδὲ πορνεύωμεν, καθώς τινες αὐτῶν ἐπόρ-νευσαν—καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες. 9 Μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καί τινες αὐτῶν ἐπείρασαν—καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλοντο. 10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καί τινες αὐτῶν ἐγόγγυσαν—καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ.
11 Ταῦτα δὲ πάντα τύποι συνέβαινον ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν. 12 Ὥστε, ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ. 13 Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος, δυνατὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν, τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν.
14 Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας. 15 Ὡς φρονίμοις λέγω· κρίνα-τε ὑμεῖς ὅ φημι. 16 Τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; Τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; 17 Ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν, οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν. 18 Βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχὶ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν;
Idol = demon
19 Τί οὖν φημι; Ὅτι εἴδωλόν τί ἐστιν, ἢ ὅτι εἰδωλόθυτόν τί ἐστιν; 20 Ἀλλ᾿ ὅτι ἃ θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ. Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. 21 Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. 22 Ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; Μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;
23 Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει. Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα οἰκοδο-μεῖ. 24 Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος. 25 Πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλού-μενον ἐσθίετε, μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν· 26 «τοῦ γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.» 27 Εἰ δέ τις καλεῖ ὑμᾶς τῶν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι, πᾶν τὸ παρατιθέμενον ὑμῖν ἐσθίετε, μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν. 28 Ἐὰν δέ τις ὑμῖν εἴπῃ, «Τοῦτο εἰδωλό-θυτόν ἐστιν,» μὴ ἐσθίετε δι᾿ ἐκεῖνον τὸν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν· «τοῦ γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.» 29 Συνείδησιν, δὲ λέγω, οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου.
Do all to the glory of God
Ἵνα τί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; 30 Εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω, τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῷ; 31 Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε, εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε. 32 Ἀπρόσκοποι γίνεσθε καὶ Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησιν καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ 33—καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ συμφέρον ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσιν.