A última semana
Maria unge os pés de Jesus
1Aí, seis dias antes da Páscoa, Jesus veio a Betânia, onde estava Lázaro (o falecido que Ele tinha ressuscitado dentre os mortos). 2Então fizeram um jantar para Ele ali – a Marta servia, enquanto Lázaro era um dos que estava à mesa com Ele. 3Então Maria, trazendo um frasco de óleo de nardo puro, caríssimo, ungiu os pés de Jesus, e enxugou-lhe os pés com os seus cabelos. E a casa encheu-se com a fragrância do óleo.
Judas acha ruim
4Então um dos Seus discípulos, Judas Iscariotes, filho de Simão (que estava para traí-lo), disse, 5“Por que este óleo não foi vendido por trezentos denários e eles dados aos pobres?” 6(Ora, ele não disse isso por se preocupar com os pobres, mas porque era ladrão e a caixa comunitária estava com ele; ele furtava do que nela era colocado.) 7 Aí Jesus disse: “Deixe-a em paz; ela efetuou isto visando o dia do meu sepultamento. 8 Pois sempre tereis os pobres convosco, mas a mim nem sempre tereis.”
Lázaro representa problema
9 Uma grande multidão dos judeus ficou sabendo que Ele estava ali; e eles vieram, não apenas por causa de Jesus, mas também para ver Lázaro, a quem Ele tinha ressuscitado dentre os mortos. 10 Aí os principais sacerdotes resolveram matar Lázaro também, 11 visto que por causa dele muitos dos judeus estavam desertando e crendo para dentro de Jesus.
A ‘Entrada Triunfal’
12 No dia seguinte, uma grande multidão que tinha vindo à festa, quando ouviram que Jesus estava vindo a Jerusalém, 13 pegaram ramos de palmeiras e saíram ao encontro dEle. E começaram a gritar: “Hosana!” “Bendito O que vem em nome do Senhor!” “Rei de Israel!” 14 E achando um jumentinho, Jesus sentou-se sobre ele; assim como está escrito: 15 “Não tenha mais medo, ó filha de Sião. Eis que o teu Rei está vindo, assentado sobre um potro de jumenta!” 16 (Ora, os discípulos dEle não entenderam estas coisas no princípio; mas quando Jesus foi glorificado, então eles lembraram de que essas coisas estavam escritas a respeito dEle, e as mesmas lhe foram feitas.)
17 Também, a multidão que estivera com Ele quando Ele chamou Lázaro para fora do sepulcro, ressuscitando-o dentre os mortos, continuou testemunhando a respeito. 18 Foi por isso também que a multidão foi ao encontro dEle, porque ouviram que Ele tinha realizado este sinal. 19 Diante disso, os fariseus disseram uns aos outros: “Podem ver que não estão fazendo diferença! Vejam só, o mundo todo vai atrás dele!”
Uns gregos
20 Ora, havia alguns gregos entre os que tinham subido para adorar na festa. 21 Então eles se dirigiram a Filipe, que era de Betsaida da Galileia, e solicitaram-lhe dizendo, “Senhor, queremos ver Jesus”. 22 Filipe foi dizê-lo a André, e então André e Felipe o disseram a Jesus. 23Mas Jesus lhes respondeu dizendo: “Chegou a hora de ser glorificado o Filho do homem. 24 Com toda certeza eu vos digo: se um grão de trigo, após cair na terra, não morrer, ele permanece só; mas se morrer, produz muito fruto. 25Quem ‘ama’ a sua vida a desperdiçará, e quem ‘odeia’ a sua vida, neste mundo, a reservará para dentro de vida eterna. 26 Se alguém quiser servir a mim, deve seguir a mim; e onde eu estiver, ali estará também o meu servo. Sim, se alguém me servir, o Pai o honrará.
Uma Voz do Céu
27 “Agora a minha alma está angustiada, e que devo dizer – ‘Pai, livra-me desta hora’? Mas foi exatamente para isto que eu vim até esta hora – 28 Pai, glorifica o Teu nome!” Então veio uma Voz do Céu, “Eu tanto o glorifiquei como tornarei a glorificá-lo!” 29 Aí a multidão que estava presente e ouvindo disse que tinha trovejado. Outros diziam, “Um anjo lhe falou”. 30 Jesus respondeu e disse: “Não foi por minha causa que esta voz veio, mas sim por causa de vocês. 31 Agora chegou o julgamento deste mundo; agora será jogado fora o príncipe deste mundo. 32 Já eu, tendo sido levantado da terra, atrairei todos a mim.” 33 (Ora, Ele disse isso para indicar o tipo de morte que Ele estava para sofrer.) 34 A multidão lhe respondeu: “Nós temos ouvido da Lei que o Messias permanece para sempre; como dizes tu, ‘É necessário que o Filho do homem seja levantado’? Quem é esse ‘Filho do homem’?”
35 Aí Jesus disse-lhes: “Por mais um pouco de tempo a Luz estará convosco. Andem enquanto vocês têm a Luz, para que a escuridão não vos apanhe; quem anda na escuridão não sabe para onde está indo. 36 Creiam para dentro da Luz enquanto a têm, para que se tornem filhos de luz.” Depois de dizer essas coisas Jesus saiu e ficou invisível para eles.
Um aparte editorial
37 Apesar dEle ter realizado tantos sinais na presença deles, não estavam crendo para dentro dEle; 38 para que a palavra falada pelo profeta Isaías se cumprisse: “Senhor, quem poderia crer no que ouvimos? E a quem o braço do Senhor foi revelado mesmo?” 39 Por isso eles não podiam crer, já que Isaías disse em outro lugar: 40 “Ele cegou os olhos deles e lhes endureceu o coração, com isso evitando que vejam com os olhos, que entendam com o coração e que se convertam; e eu os restauraria.” 41 Isaías disse essas coisas quando viu a glória dEle e falou sobre Ele.
42 Contudo, até entre as autoridades muitos creram para dentro dEle; porém, por causa dos fariseus eles não O confessavam, para não serem expulsos da sinagoga; 43 é que amavam mais o louvor dos homens do que o louvor de Deus.
A última palavra ao público
44 Então Jesus vociferou e disse: “Quem crê para dentro de mim, não é só para dentro de mim que crê, mas para dentro daquele que me enviou. 45 E quem me vê a mim, vê aquele que me enviou. 46 Eu, Luz, tenho vindo para o mundo para que todo aquele que crê para dentro de mim não permaneça na escuridão. 47 Outrossim, se alguém ouvir as minhas palavras e não crer, eu não o julgo; pois eu não vim para julgar o mundo mas para salvar o mundo. 48 Quem me rejeita e não recebe os meus dizeres tem o que o julgue – a própria palavra que tenho proferido, é ela que o julgará no último dia; 49 mesmo porque eu não tenho falado por mim mesmo, mas o Pai que me enviou, Ele me deu ordem quanto ao que dizer e o que falar. 50 E eu sei que a ordem dEle é vida eterna. Portanto, as coisas que falo, eu falo exatamente como o Pai falou para mim.”
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
12:1 12Ὁ οὖν Ἰησοῦς, πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος (ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν). 2 Ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ—καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει, ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3 Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου, πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψεν τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐξέμαξεν ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ. Ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.12
Judas has a problem
4 Λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης (ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι), 5 «Διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» 6 (Εἶπεν δὲ τοῦτο, οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσό-κομον εἶχεν, καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.) 7 Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· «Ἄφες αὐτήν· εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε.»
Lazarus is a problem
9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστιν· καὶ ἦλθον, οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 10 Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11 ὅτι πολλοὶ δι᾿ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν.
12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ. Καὶ ἔκραζον· «Ὡσαννά.» «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.» «Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.» 14 Εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον, ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτῷ· καθώς ἐστιν γεγραμμένον· 15 «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδού, ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.» 16 (Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον· ἀλλ᾿ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ.)
17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18 Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσεν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 19 Οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· «Θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν· ἴδε, ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν.»
20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες, «Κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.» 22 Ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ. 23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. 24 Ἀμήν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου, πεσὼν εἰς τὴν γῆν, ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 Ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 Ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω· καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται. Καί, ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ Πατήρ.
27 »Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω—‹Πάτερ, σῶσον με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης›; Ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην—28 ‹Πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα.› » Ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, «Καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω.» 29 Ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγεν βροντὴν γεγονέναι. Ἄλλοι ἔλεγον, «Ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν.» 30 Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· «Οὐ δι᾿ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι᾿ ὑμᾶς. 31 Νῦν κρίσις ἐστὶν τοῦ κόσμου τούτου· νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω. 32 Κἀγώ, ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν.» 33 (Τοῦτο δὲ ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνήσκειν.) 34 Ἀπε-κρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· «Ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, ‹Δεῖ ὑψωθῆναι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου›; Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου;»
35 Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· «Ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ᾿ ὑμῶν ἐστιν. Περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει. 36 Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε.» Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ᾿ αὐτῶν.
An editorial comment
37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν, οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν· 38 ἵνα ὁ λόγος Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ, ὃν εἶπεν· «Κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; Καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;» 39 Διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν Ἡσαΐας· 40 «Τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς, καὶ νοήσωσιν τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσιν, καὶ ἰάσωμαι αὐτούς.» 41 Ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδεν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησεν περὶ αὐτοῦ.12
42 Ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρι-σαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· 43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.
44 Ἰησοῦς δὲ ἔκραξεν καὶ εἶπεν· «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ ἀλλ᾿ εἰς τὸν πέμψαντά με. 45 Καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με. 46 Ἐγώ, φῶς, εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. 47 Καί, ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. 48 Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν—ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ· 49 ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με Πατήρ, αὐτός μοι ἐντολὴν ἔδωκεν, τί εἴπω καὶ τί λαλήσω. 50 Καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός ἐστιν. Ἃ οὖν λαλῶ ἐγώ, καθὼς εἴρηκέν μοι ὁ Πατήρ, οὕτως λαλῶ.»