Libertação
1Agora, então, não há mais condenação para os que estão em Cristo Jesus, que não andam segundo a carne, mas segundo o Espírito, 2porque a lei do espírito da vida em Cristo Jesus me libertou da lei do pecado e da morte. 3Ademais, o que a lei não podia fazer, por estar enfraquecida pela carne, Deus já fez ao enviar o Seu próprio Filho em semelhança de carne pecaminosa, por causa do pecado: Ele condenou o pecado na carne, 4para que a justa exigência da lei se cumprisse em nós, que não andamos segundo a carne, mas segundo o Espírito.
Espírito X carne
5Os que vivem segundo a carne têm a mente voltada para as coisas da carne, mas os que vivem segundo o Espírito, para as coisas do Espírito. 6Ademais, a mentalidade da carne produz morte, mas a mentalidade do Espírito produz vida e paz; 7porque a mentalidade da carne é inimiga de Deus, pois não se submete à lei de Deus; aliás, nem pode fazê-lo. 8Portanto, os que estão ‘na carne’ não podem agradar a Deus. 9Porém, vocês não estão ‘na carne’ mas ‘no Espírito’, se é que o Espírito de Deus habita em vocês. Ora, se alguém não tem o Espírito de Cristo, esse tal não é dEle. 10Mas se Cristo está em vocês, o corpo está morto através de pecado, mas o Espírito é vida através de justiça. 11E se o Espírito dAquele que ressuscitou Jesus dentre os mortos habita em vocês, Esse que ressuscitou o Cristo dentre os mortos também dará vida a vossos corpos mortais, por causa de Seu Espírito que habita em vocês.
Ser filho
12Portanto irmãos, não temos obrigação com a carne, para vivermos de acordo com ela; 13porque se vocês viverem segundo a carne, estão para morrer; mas se pelo Espírito fizerem morrer as práticas do corpo, viverão. 14Porque tantos quantos são guiados pelo Espírito de Deus, esses são filhos de Deus 15– vocês não receberam um espírito de escravidão ao medo, novamente, mas receberam, sim, o Espírito de adoção como filho, pelo qual clamamos, “Aba, Pai!” 16O próprio Espírito testifica com o nosso espírito que somos filhos de Deus 17– e se filhos, herdeiros também: herdeiros de Deus e coerdeiros com Cristo (se, quer dizer, sofremos com Ele, para que sejamos glorificados com Ele também).
Redenção do corpo
18Ora, considero que os sofrimentos deste tempo presente não se comparam com a glória vindoura a ser revelada em nós. 19Aliás, a própria criação aguarda com intensa expectativa a revelação dos filhos de Deus; 20pois a criação foi subjugada à futilidade, sem escolha, por causa dAquele que a subjugou, na esperança 21de que a própria criação será libertada da escravidão da deterioração para dentro da liberdade da glória dos filhos de Deus. 22Sim, sabemos que toda a criação vem gemendo como em dores de parto até agora. 23E não só isso, mas nós mesmos, que temos as primícias do Espírito, nós também gememos em nós mesmos, avidamente esperando a adoção como filhos, a redenção do nosso corpo. 24De fato, fomos salvos nessa esperança, mas esperança que se vê não é esperança – por que iria alguém esperar por algo que ele está vendo? 25Mas se esperamos o que não vemos, seguimos esperando avidamente com perseverança.
26Da mesma forma também o Espírito socorre a esperança no meio das nossas fraquezas, porque não sabemos para que devemos orar. Aliás, o próprio Espírito intercede por nós com gemidos inexprimíveis, 27ao passo que Aquele que examina os corações sabe qual é a intenção do Espírito, já que Ele intercede pelos santos de acordo com Deus.
Glória
28Ademais, sabemos que todas as coisas cooperam para o bem daqueles que amam a Deus, daqueles que são chamados conforme propósito. 29Porque os que de antemão Ele conheceu, também os predestinou para serem conformes à imagem de Seu Filho, para ser Ele o primogênito entre muitos irmãos. 30Aliás, aos que Ele predestinou, a estes também chamou; e aos que Ele chamou, a estes também justificou; e aos que Ele justificou, a estes também glorificou.
Resumo até aqui
31Que diremos, então, diante dessas coisas? Já que Deus é por nós, quem será contra nós? 32Aquele que não poupou o Seu próprio Filho, antes O entregou por todos nós, como não dará também, graciosamente e junto com Ele, todas as coisas? 33Quem levantará acusação contra os escolhidos de Deus? É Deus quem justifica. 34Quem é o condenador? É Cristo quem morreu, e mais, quem ressuscitou de fato, o qual de fato está à direita de Deus, o qual, de fato, intercede por nós.
35Quem nos separará do amor de Cristo? Será aflição, ou angústia, ou perseguição, ou fome, ou nudez, ou perigo, ou espada? 36(Como está escrito: “Por tua causa estamos sendo entregues à morte o dia todo; somos considerados como ovelhas para matança.”) 37Não, em todas essas coisas somos mais que vencedores, por meio dAquele que nos amou. 38Porque estou convencido de que nem morte nem vida, nem anjos nem principados nem poderes, nem coisas presentes nem coisas vindouras, 39nem altura nem profundidade, nem qualquer outra coisa criada terá poder para nos separar do amor de Deus que está em Cristo Jesus, nosso Senhor.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
8:1 8Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα, 2 ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. 3 Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ Υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας, καὶ περὶ ἁμαρτίας· κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί, 4 ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα.8
Spirit vs flesh
5 Οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ Πνεῦμα τὰ τοῦ Πνεύματος. 6 Τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ Πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· 7 διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται. 8 Οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται. 9 Ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλ᾿ ἐν Πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 10 Εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι᾿ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. 11 Εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ὑμῖν.
Sonship
12 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσμὲν οὐ τῇ σαρκί, τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν· 13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνήσκειν· εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε, ζήσεσθε. 14 Ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ 15 —οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας ἐν ᾧ κράζομεν, «Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ.» 16 Αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ 17 —εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι· κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ (εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν).
Redemption of the body
18 Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. 19 Ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται· 20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. 22 Οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν. 23 Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες, καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν, υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν. 24 Τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν, ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς—ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; 25 Εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα.
26 Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν. Ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις, 27 ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.
Glory
28 Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν. 29 Ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· 30 οὓς δὲ προώρισεν, τούτους καὶ ἐκάλεσεν· καὶ οὓς ἐκάλεσεν, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν· οὓς δὲ ἐδικαίωσεν, τούτους καὶ ἐδόξασεν.
31 Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν; 32 Ὅς γε τοῦ ἰδίου Υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται; 33 Τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν. 34 Τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν.
35 Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; 36 (Καθὼς γέγραπται ὅτι «Ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.») 37 Ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγα-πήσαντος ἡμᾶς. 38 Πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή, οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις, οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα, 39 οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.