Um proprietário desesperado
1 “Pois o Reino dos céus é semelhante a um certo proprietário que saiu de manhã cedo para contratar trabalhadores para a sua vinha. 2 E combinando com os trabalhadores a um denário por dia, mandou-os para sua vinha. 3 E saindo perto da hora terceira [09:00], ele viu outros que estavam ociosos na praça. 4 E disse-lhes, ‘Vão vocês também para a vinha, e lhes pagarei o que for justo’. E eles foram. 5 Saindo outra vez perto da sexta hora, e da nona, ele fez o mesmo. 6 Ora, perto da undécima hora [17:00], ele saiu e encontrou outros parados, ociosos, e lhes diz, ‘Por que vocês ficaram aqui parados, ociosos, o dia todo?’ 7 Eles lhe dizem, ‘Porque ninguém nos contratou’. Diz-lhes ele, ‘Vão vocês também para a vinha, e receberão o que for justo’. 8 Aí, chegada a tardinha, o dono da vinha diz a seu capataz, ‘Chama os trabalhadores e paga-lhes o salário, começando pelos derradeiros, até aos primeiros’. 9 Vieram os da hora undécima e receberam um denário cada um. 10 Aí, quando vieram os primeiros, eles pensaram que iriam receber mais; mas cada um deles também recebeu um denário. 11 Aí, ao recebê-lo, começaram a se queixar do proprietário, 12 dizendo, ‘Estes últimos trabalharam só uma hora, e você os igualou a nós, que suportamos a fadiga e o calor do dia!’ 13 Mas respondendo ele disse a um deles: ‘Amigo, não estou sendo injusto com você. Você não combinou comigo por um denário? 14 Toma o que é teu e vai. Eu quero dar a este derradeiro tanto como a ti. 15 Ou não me é permitido fazer o que quero com o que é meu? É mau o teu olho porque eu sou bom?’ 16 Assim mesmo, os ‘últimos’ serão primeiros, e os ‘primeiros’ últimos. Porque muitos são chamados, mas poucos são escolhidos.”
Jesus adverte os discípulos outra vez
17 Caminhando Jesus em direção a Jerusalém, Ele levou os doze discípulos para um lado do caminho e disse-lhes em particular: 18 “Atenção, estamos subindo para Jerusalém e o Filho do homem será entregue aos chefes dos sacerdotes e aos escribas; e eles O condenarão à morte, 19 e O entregarão aos gentios para O ridicularizarem, açoitarem e crucificarem. E no terceiro dia Ele ressuscitará!”
Ambição egoísta leva repreensão
20 Então a mãe dos filhos de Zebedeu aproximou-se dEle, com seus filhos, e prostrando-se fez-lhe um pedido. 21 Aí Ele disse a ela, “O que você quer?” Ela diz a Ele, “Declara que estes meus dois filhos podem assentar-se, um à tua direita e outro à tua esquerda, no teu Reino”. 22 Mas respondendo Jesus disse: “Vocês não sabem o que estão pedindo. Podem vocês beber o cálice que eu estou para beber, ou serem batizados com o batismo com o qual eu estou sendo batizado?” Dizem-lhe eles, “Podemos”. 23 E diz-lhes Ele: “Deveras vocês beberão meu cálice, e serão batizados com o batismo com o qual estou sendo batizado; mas o assentar-se à minha direita e à minha esquerda não cabe a mim dar; antes, é para aqueles para quem tem sido preparado por meu Pai.”
24 Ora, quando os dez tomaram conhecimento, ficaram indignados com os dois irmãos. 25 Mas Jesus os convocou e disse: “Vocês sabem que os governantes das nações as dominam, e que os grandes exercem autoridade sobre elas; 26 mas não pode ser assim entre vocês. Ao contrário, quem quer que queira ficar ‘grande’ entre vocês, deve ser vosso servo, 27 e quem quer que queira ser o primeiro entre vocês, deve ser vosso escravo; 28 bem como o Filho do homem – Ele não veio para ser servido, mas para servir, e para dar sua vida em resgate por muitos.”
Dois cegos
29 Ao saírem eles de Jericó, uma grande multidão O seguiu. 30 E aí, dois cegos que estavam sentados à beira do caminho, e ouvindo “Jesus está passando!”, gritaram dizendo, “Tenha misericórdia de nós, Senhor, Filho de Davi!” 31 Aí a multidão mandou que ficassem quietos, mas eles gritaram ainda mais dizendo, “Tenha misericórdia de nós, Senhor, Filho de Davi!” 32 Jesus parou, os chamou e disse, “O que vocês querem que eu lhes faça?” 33 Dizem-lhe eles, “Senhor, que os nossos olhos sejam abertos!” 34 Então Jesus teve compaixão e tocou-lhes os olhos, e imediatamente os olhos deles receberam visão, e eles O seguiram.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
20:1 20»Ὁμοία γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωῒ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 2 Καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 3 Καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην ὥραν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς. 4 Καὶ ἐκείνοις εἶπεν, ‹Ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν.› Οἱ δὲ ἀπῆλθον. 5 Πάλιν ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶ ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως. 6 Περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς, καὶ λέγει αὐτοῖς, ‹Τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί;› 7 Λέγουσιν αὐτῷ, ‹Ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο.› Λέγει αὐτοῖς, ‹Ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε.› 8 Ὀψίας δὲ γενομένης, λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ, ‹Κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθόν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων.› 9 Καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον. 10 Ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλείονα λήψονται· καὶ ἔλαβον καὶ αὐτοὶ ἀνὰ δηνάριον. 11 Λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου, 12 λέγοντες ὅτι ‹Οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν, καὶ ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησας τοῖς βαστάσασιν τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα.› 13 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν· ‹Ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σε. Οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι; 14 Ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε. Θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναι ὡς καὶ σοί. 15 Ἢ οὐκ ἔξεστίν μοι ποιῆσαι ὃ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς; Εἰ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι;› 16 Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι, καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι. Πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.»
17 Καὶ ἀναβαίνων ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα παρέλαβεν τοὺς δώδεκα μαθητὰς κατ᾿ ἰδίαν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· 18 «Ἰδού, ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, 19 καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι. Καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.»
20 Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς, προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ᾿ αὐτοῦ. 21 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ, «Τί θέλεις;» Λέγει αὐτῷ, «Εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.» 22 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;» Λέγουσιν αὐτῷ, «Δυνάμεθα.» 23 Καὶ λέγει αὐτοῖς· «Τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισ-θήσεσθε, τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου.»
24 Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν. 25 Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλε-σάμενος αὐτοὺς εἶπεν· «Οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· 26 οὐχ οὕτως δὲ ἔσται ὑμῖν. Ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔσται ὑμῶν δοῦλος· 28 ὥσπερ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου—οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.»20
29 Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχώ, ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. 30 Καὶ ἰδού, δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν, λέγοντες, «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, Υἱὸς Δαυίδ.» 31 Ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν, οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον, λέγοντες, «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, Υἱὸς Δαυίδ.» 32 Καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν, «Τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν;» 33 Λέγουσιν αὐτῷ, «Κύριε, ἵνα ἀνοιχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοί.» 34 Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21