Parêntese
Os selados de Israel
1 E após isto vi quatro anjos em pé sobre os quatro cantos da terra, segurando os quatro ventos da terra, para que vento não soprasse sobre a terra, nem sobre o mar, nem sobre toda árvore. 2 E vi outro anjo subindo a partir do nascente do sol, tendo o selo do Deus vivente. E ele clamou com grande voz aos quatro anjos, aos quais foi dado danificar a terra e o mar, 3 dizendo: “Não danificai a terra, nem o mar, nem as árvores, até que selemos os escravos do nosso Deus sobre as suas testas.” 4 E ouvi o número dos que foram selados: cento e quarenta e quatro mil, selados de cada tribo dos filhos de Israel: 5 da tribo de Judá doze mil foram selados, da tribo de Rubem doze mil, da tribo de Gade doze mil, 6 da tribo de Aser doze mil, da tribo de Naftali doze mil, da tribo de Manassés doze mil, 7 da tribo de Simeão doze mil, da tribo de Levi doze mil, da tribo de Issacar doze mil, 8 da tribo de Zebulom doze mil, da tribo de José doze mil, da tribo de Benjamim doze mil foram selados.
Uma multidão da Grande Tribulação
9 Após essas coisas olhei e, opa, uma tremenda multidão, a qual ninguém podia enumerar, de todas as etnias e tribos e povos e línguas, em pé perante o Trono e perante o Cordeiro, vestidos de togas brancas, e com palmas nas suas mãos. 10 E clamaram em voz alta dizendo: “Salvos por nosso Deus, que está assentado sobre o trono, e pelo Cordeiro!”
11 E todos os anjos estavam em pé ao redor do Trono, bem como os anciãos e os quatro seres viventes, e caíram perante o Trono, sobre os seus rostos, e adoraram a Deus 12 dizendo: “Amém! O louvor e a glória e a sabedoria e o agradecimento e a honra e o poder e a força ao nosso Deus para todo o sempre! Amém.”
13 E um dos anciãos reagiu dizendo a mim: “Estes que estão vestidos das togas brancas, quem são e de onde vieram?” 14 E eu disse a ele: “Senhor meu, tu sabes.” E ele me disse: “Estes são os que vieram da grande tribulação – lavaram as suas togas e as branquearam com o sangue do Cordeiro. 15 Por isso estão perante o trono de Deus, e O servem dia e noite no santuário dEle. E Aquele que está assentado sobre o trono os abrigará. 16 Não mais terão fome nem mais terão sede; nunca mais cairá sobre eles o sol, nem qualquer calor; 17 porque o Cordeiro, que está no centro do trono, os pastoreia e os guia a fontes de águas de vida. E Deus enxugará cada lágrima dos seus olhos.”[1]
[1] Sl 23:1,2; Is 25:8; 49:10; Jr 2:13; Ez 34:23
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
The sealed of Israel
7:1 7Καὶ μετὰ τοῦτο εἶδον τέσσαρας ἀγγέλους ἑστῶτας ἐπὶ τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς γῆς, κρατοῦντας τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τῆς γῆς, ἵνα μὴ πνέῃ ἄνεμος ἐπὶ τῆς γῆς, μήτε ἐπὶ τῆς θαλά-σσης, μήτε ἐπὶ πᾶν δένδρον. 2 Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἀναβαίνοντα ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου, ἔχοντα σφραγῖδα Θεοῦ ζῶντος. Καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ τοῖς τέσσαρσιν ἀγγέλοις, οἷς ἐδόθη αὐτοῖς ἀδικῆσαι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, 3 λέγων· «Μὴ ἀδικήσητε τὴν γῆν, μήτε τὴν θάλα-σσαν, μήτε τὰ δένδρα, ἄχρις οὗ σφραγίσωμεν τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν.» 4 Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων, ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ· 5 ἐκ φυλῆς Ἰούδα δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι, ἐκ φυλῆς Ῥουβὶμ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Γὰδ δώδεκα χιλιάδες, 6 ἐκ φυλῆς Ἀσὴρ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Νεφθαλεὶμ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Μανασσῆ δώδεκα χιλιάδες, 7 ἐκ φυλῆς Συμεὼν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Λευῒ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Ἰσάχαρ δώδεκα χιλιάδες, 8 ἐκ φυλῆς Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Ἰωσὴφ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Βενιαμὶν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι.
A multitude from the Great Tribulation
9 Μετὰ ταῦτα εἶδον καὶ ἰδού, ὄχλος πολὺς ὃν ἀριθμῆσαι οὐδεὶς ἐδύνατο, ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν, ἑστῶτες ἐνώπιον τοῦ Θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου, περιβεβλημένοι στολὰς λευκάς, καὶ φοίνικας ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν. 10 Καὶ κράζουσιν φωνῇ μεγάλῃ, λέγοντες, «Ἡ σωτηρία τῷ Θεῷ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ, καὶ τῷ Ἀρνίῳ.»
11 Καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι εἱστήκεισαν κύκλῳ τοῦ θρόνου, καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων, καὶ ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ θρόνου ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ, 12 λέγοντες· «Ἀμήν· ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»
13 Καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων, λέγων μοι, «Οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκάς, τίνες εἰσίν, καὶ πόθεν ἦλθον;» 14 Καὶ εἶπον αὐτῷ, «Κύριέ μου, σὺ οἶδας.» Καὶ εἶπέν μοι· «Οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου. 15 Διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ. Καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ σκηνώσει ἐπ᾿ αὐτούς. 16 Οὐ πεινάσουσιν ἔτι, οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι· οὐδ᾿ οὐ μὴ πέσῃ ἐπ᾿ αὐ-τοὺς ὁ ἥλιος, οὐδὲ πᾶν καῦμα· 17 ὅτι τὸ Ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτοὺς καὶ ὁδηγεῖ αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων. Καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.»