Parábola de uma viúva persistente
1 Então Ele contou-lhes uma parábola, sobre a necessidade de orar sempre e nunca desanimar, 2 dizendo: “Em certa cidade havia um juiz que não temia a Deus nem se importava com ninguém. 3 Mas na mesma cidade havia uma viúva, que ficava indo a ele dizendo, ‘Faze-me justiça contra o meu adversário’. 4 E por algum tempo ele não quis; mas depois ele disse a si mesmo, ‘Mesmo que eu não tema a Deus nem me importe com ninguém, 5 todavia, como esta viúva vive me amolando, vou fazer-lhe justiça, para que seu vir infindo não termine de me desgastar!’”
6 Então o Senhor disse: “Ouçam o que o juiz injusto disse. 7 E Deus então, não fará Ele justiça aos Seus escolhidos, que clamam a Ele dia e noite, mesmo sendo paciente com eles? 8 Digo-vos que depressa lhes fará justiça. Contudo, quando o Filho do homem vier, será que achará a fé na terra?”
Parábola de um fariseu e de um cobrador de impostos
9 Então Ele contou esta parábola a alguns que confiavam na sua própria justiça e desprezavam os outros: 10 “Dois homens subiram ao templo para orar; um era fariseu e o outro era cobrador de impostos. 11 O fariseu, em pé, começou a orar a si mesmo o seguinte: ‘Deus, graças te dou porque não sou como os demais homens – ladrões, injustos, adúlteros – nem mesmo como este cobrador de impostos. 12 Jejuo duas vezes por semana e dou o dízimo de tudo quanto ganho.’ 13 Já o cobrador de impostos, parando meio afastado, nem se atreveu a olhar para o céu, mas começou a bater no seu peito dizendo, ‘Ó Deus, tem misericórdia de mim, pecador!’ 14 Eu vos digo que este voltou para sua casa justificado, mas não aquele; porque cada um que a si mesmo se exalta será humilhado, mas qualquer que a si mesmo se humilha será exaltado.”
Entra-se no Reino assim como faz uma criança
15 Ora, o povo começou a trazer até seus bebês a Ele, para que tocasse neles; mas ao verem isso, os discípulos as repreendiam. 16 Aí Jesus os convocou e disse o seguinte: “Deixem as crianças virem a mim e não as impeçam; pois o Reino de Deus é de tais. 17 Deveras eu vos digo: quem não receber o Reino de Deus assim como uma criança o faz, jamais entrará nele.”
Um líder rico
18 Um certo líder lhe perguntou dizendo, “Bom mestre, que hei de fazer para herdar a vida eterna?” 19 Aí Jesus disse-lhe: “Por que me chamas bom? Ninguém é bom senão um, Deus. 20 Tu conheces os mandamentos: ‘Não adulterarás, não assassinarás, não furtarás, não darás falso testemunho, honra teu pai e tua mãe’.” 21 Aí ele disse, “Todas essas coisas tenho observado desde a minha mocidade”. 22 Ao ouvir essas coisas, Jesus disse-lhe, “Ainda te falta uma coisa: vende tudo quanto tens e distribui aos pobres, e terás tesouro no céu; então vem e segue-me”. 23Mas ouvindo ele isso, ficou muito triste, porque era extremamente rico.
As riquezas tendem a afastar pessoas do Reino
24 Quando Jesus viu que ele ficou tão triste, Ele disse: “Como é difícil aos que têm riquezas entrar no Reino de Deus! 25É até mais fácil um camelo passar pelo fundo de uma agulha do que um rico entrar no Reino de Deus!” 26 Com isso os ouvintes disseram, “Então, quem pode ser salvo?” 27 E Ele disse, “As coisas que são impossíveis para homens são possíveis para Deus”.
28 Então Pedro disse, “Eis que nós deixamos tudo e te seguimos!” 29 Aí Ele disse-lhes, “Deveras eu vos digo que ninguém que tenha deixado casa ou pais ou irmãos ou mulher ou filhos por causa do Reino de Deus 30 deixará de receber muitas vezes mais nesta era, e a vida eterna na era vindoura”.
Jesus declara que vai morrer e ressuscitar – terceira vez
31 Então Ele levou os doze à parte e disse-lhes: “Atenção, estamos subindo para Jerusalém, e todas as coisas que foram escritas pelos profetas acerca do Filho do homem serão cumpridas: 32 Ele será entregue aos gentios, e será escarnecido, insultado e cuspido; 33 e eles O açoitarão e matarão. E no terceiro dia Ele ressuscitará!” 34 Mas eles não entenderam nada dessas coisas; esse dizer lhes era encoberto, e eles ficaram sem saber o que estava sendo dito.
Um cego perto de Jericó
35 Então aconteceu, quando Jesus se aproximava de Jericó, que um certo cego estava sentado à beira do caminho mendigando. 36 Ao ouvir uma multidão passando, ele perguntou o que era aquilo. 37 Então eles o informaram que Jesus, o Natsoreano, estava passando. 38 Aí ele gritou dizendo, “Jesus, filho de Davi, tem misericórdia de mim!” 39 Os que iam na frente começaram a repreendê-lo para que calasse; mas ele gritava ainda mais, “Jesus, filho de Davi, tem misericórdia de mim!” 40 Então Jesus parou e ordenou que ele fosse trazido até Ele. Quando ele chegou perto Ele perguntou-lhe dizendo, 41 “O que tu queres que eu te faça?” Então ele disse, “Senhor, que eu veja de novo!” 42 E Jesus lhe disse: “Vê de novo! A tua fé te salvou.” 43 E imediatamente ele voltou a ver, e O seguiu, glorificando a Deus. E todo o povo que testemunhou deu louvores a Deus.
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
18:1 18Ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι καὶ μὴ ἐκκακεῖν, 2 λέγων· «Κριτής τις ἦν ἔν τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενος. 3 Χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα, ‹Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.› 4 Καὶ οὐκ ἤθελεν ἐπὶ χρόνον· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ἐν ἑαυτῷ, ‹Εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, 5 διά γε τὸ παρέχειν μοι κόπον τὴν χήραν ταύτην, ἐκδικήσω αὐτήν, ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑπωπιάζῃ με.› »18
6 Εἶπεν δὲ ὁ Κύριος· «Ἀκούσατε τί ὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει. 7 Ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μακρο-θυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς; 8 Λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθών, ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;»
9 Εἶπεν δὲ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶν δίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιποὺς τὴν παραβολὴν ταύτην· 10 «Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. 11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ‹Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων—ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί—ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης. 12 Νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου· ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.› 13 Καὶ ὁ τελώνης, μακρόθεν ἑστώς, οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων, ‹Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.› 14 Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.»
15 Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη, ἵνα αὐτῶν ἅπτηται· ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταί, ἐπετίμη-σαν αὐτοῖς. 16 Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτὰ εἶπεν· «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 17 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.»
18 Καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων, «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» 19 Εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· «Τί με λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. 20 Τὰς ἐντολὰς οἶδας· ‹Μὴ μοιχεύσῃς, Μὴ φονεύσῃς, Μὴ κλέψῃς, Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.› » 21 Ὁ δὲ εἶπεν, «Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.» 22 Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, «Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ· καὶ δεῦρο, ἀκολούθει μοι.» 23 Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο, ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.
24 Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπεν· «Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 25 Εὐκοπώτερον γάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.» 26 Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες, «Καὶ τίς δύναται σωθῆναι;» 27 Ὁ δὲ εἶπεν, «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ ἐστιν παρὰ τῷ Θεῷ.»
28 Εἶπεν δὲ Πέτρος, «Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.» 29 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ γονεῖς ἢ ἀδελφοὺς ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα, ἕνεκεν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, 30 ὃς οὐ μὴ ἀπολάβῃ πολλαπλασίονα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.»
31 Παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα εἶπεν πρὸς αὐτούς· «Ἰδού, ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν τῷ Υἱῷ τοῦ Ἀνθρώπου· 32 Παραδο-θήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσιν, καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται, 33 καὶ μαστι-γώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν. Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται.» 34 Καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνῆκαν, καὶ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα.
35 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχώ, τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. 36 Ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου, ἐπυνθάνετο τί εἴη τοῦτο. 37 Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. 38 Καὶ ἐβόησεν λέγων, «Ἰησοῦ, Υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με.» 39 Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν, «Υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με.» 40 Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. Ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων, 41 «Τί σοι θέλεις ποιήσω;» Ὁ δὲ εἶπεν, «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω.» 42 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· «Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε.» 43 Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν. Καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.