O discurso de Estêvão
1Então o sumo sacerdote disse, “Será que essas coisas podem ser assim?” 2Aí ele disse: “Varões, irmãos e pais, ouçam: O Deus da glória apareceu ao nosso pai, Abraão, estando ele na Mesopotâmia, antes de morar em Harã, 3e disse-lhe, “Deixa a tua terra e a tua parentela e vem para uma terra que eu vou te mostrar’. 4Então, saindo da terra dos caldeus, ele residiu em Harã. Dali, depois da morte de seu pai, Deus o transferiu para esta terra, na qual vocês agora vivem; 5mas não lhe deu nela herança, nem mesmo o espaço de um pé. Ele prometeu, sim, que lhe daria a posse dela, isto é, a seus descendentes depois dele, embora não tivesse filho. 6Depois, Deus falou assim: que seus descendentes seriam peregrinos numa terra estrangeira – e que seriam escravizados e maltratados – por quatrocentos anos. 7‘Eu julgarei a nação a quem servirão como escravos’, disse Deus, ‘e depois disso sairão e me servirão neste lugar’. 8E Ele deu-lhe a aliança da circuncisão; e com isso ele gerou Isaque e o circuncidou ao oitavo dia; e Isaque fez o mesmo a Jacó, e Jacó aos doze patriarcas.
Para o Egito
9“Os patriarcas, tendo inveja, venderam José para o Egito; mas Deus estava com ele 10e o livrou de todas as suas aflições, e lhe deu favor e sabedoria diante de Faraó, rei do Egito; e este o fez governador do Egito e de toda a sua casa. 11Então uma fome sobreveio a toda a terra do Egito e de Canaã, mesmo uma grande aflição, e os nossos pais não encontravam alimento. 12Então Jacó ouviu que havia trigo no Egito, e enviou nossos pais a primeira vez. 13Na segunda viagem, José deu-se a conhecer aos seus irmãos, e a família de José foi apresentada a Faraó. 14Então José mandou buscar seu pai Jacó e todos os seus familiares, setenta e cinco almas. 15Foi assim que Jacó desceu para o Egito; e morreu, ele e nossos pais; 16e foram transferidos para Siquém e colocados no túmulo que Abraão tinha comprado dos filhos de Hamor de Siquém, por certa quantia de prata.
Entra Moisés
17“Ao se aproximar o tempo da promessa que Deus tinha jurado a Abraão, o povo cresceu e se multiplicou no Egito; 18até que se levantou um rei diferente que não conhecia José. 19Esse rei tratou a nossa raça com maldosa astúcia e oprimiu os nossos pais, obrigando-os a expor os seus bebês, para que não permanecessem vivos. 20Naquele tempo nasceu Moisés, e foi agradável a Deus; ele foi criado na casa do seu pai durante três meses. 21Quando foi exposto, a filha de Faraó o tomou para si, e o criou como seu próprio filho. 22E Moisés foi instruído em toda a sabedoria dos egípcios; com isso tornou-se poderoso em palavras e obras. 23Ora, ao completar quarenta anos de idade, veio-lhe ao coração ir visitar os seus irmãos, os filhos de Israel. 24Ao ver um deles sendo maltratado, defendeu e vingou o oprimido, abatendo o egípcio. 25Ora, ele supunha que os seus irmãos compreenderiam que, por sua mão, Deus estava dando-lhes livramento, mas eles não compreenderam. 26No dia seguinte, ele apareceu a uns que estavam brigando e tentou reconciliá-los, dizendo, ‘Homens, vocês são irmãos; por que maltratam um ao outro?’ 27Mas o que estava maltratando o próximo empurrou Moisés, dizendo: ‘Quem te constituiu chefe e juiz sobre nós? 28Queres matar-me como mataste o egípcio ontem?’ 29Pronto, diante desse dizer Moisés fugiu e se tornou peregrino na terra de Midiã, onde gerou dois filhos.
Moisés é comissionado
30“Completados outros quarenta anos, Anjo do Senhor apareceu a ele no ermo do monte Sinai, numa chama de fogo numa sarça. 31Ora, ao ver a cena Moisés ficou maravilhado, mas ao aproximar-se para ver melhor, veio a ele a voz do Senhor: 32‘Eu sou o Deus de teus pais – o Deus de Abraão e o Deus de Isaque e o Deus de Jacó’. Moisés começou a tremer e não ousou olhar. 33Aí o Senhor disse-lhe: ‘Tira as sandálias dos teus pés, pois o lugar em que estás parado é chão santo. 34Certamente tenho visto o sofrimento do meu povo no Egito, tenho ouvido os seus gemidos e desci para libertá-los. Agora vem; vou enviar-te para o Egito.’
35“Este Moisés a quem eles rejeitaram, dizendo, ‘Quem te constituiu chefe e juiz?’ – exatamente ele Deus enviou como chefe e libertador, pela mão do Anjo que apareceu a ele na sarça. 36Foi ele que os tirou de lá, realizando prodígios e sinais na terra do Egito, no Mar Vermelho e durante quarenta anos no ermo.
A rebelião de Israel
37“Este é o Moisés que disse aos filhos de Israel, ‘O Senhor nosso Deus vos levantará dentre vossos irmãos um profeta como eu’. 38Este é o que esteve com a assembleia no ermo, com o Anjo que falou a ele no monte Sinai e com os nossos pais, o qual recebeu oráculos vivos para nos dar; 39a quem os nossos pais não quiseram ser obedientes; antes o rejeitaram e em seu coração voltaram para o Egito, 40 dizendo a Arão, ‘Faze-nos deuses que irão adiante de nós; porque esse Moisés que nos tirou da terra do Egito – não sabemos o que aconteceu a ele’. 41 É que naqueles dias fizeram um bezerro, e trouxeram sacrifício ao ídolo, e começaram a festejar as obras das suas mãos. 42 Mas Deus se afastou, e os entregou à adoração do exército do céu, como está escrito no Livro dos Profetas: ‘Acaso foi a mim que vocês ofereceram holocaustos e sacrifícios durante quarenta anos no deserto, ó casa de Israel? 43 Antes tomaram para si o tabernáculo de Moloque, e a estrela do vosso deus Refã, as imagens que vocês fizeram para as adorar! Por isso vos deportarei para além da Babilônia.’
Uma morada para Deus
44 “O tabernáculo do testemunho, feito conforme Aquele que falava a Moisés tinha ordenado, que o fizesse segundo o modelo que tinha visto, estava com os nossos pais no deserto. 45 O qual, havendo o recebido por sua vez, os nossos pais levaram consigo quando, com Josué, desapossaram as nações que Deus expulsou à vista dos nossos pais, até os dias de Davi. 46 Este encontrou graça diante de Deus e pediu para providenciar uma habitação para o Deus de Jacó. 47 Mas foi Salomão quem construiu uma casa para Ele. 48 Porém, o Altíssimo não habita em santuários feitos por mãos humanas, como diz o profeta: 49 ‘O céu é o meu trono, ao passo que a terra é um estrado para os meus pés. Que tipo de casa vocês me edificarão’, diz o Senhor, ‘ou que lugar para meu descanso? 50 Não foi a minha mão que fez todas estas coisas?’
Estêvão ataca
51 “Ó obstinados de coração e ouvidos incircuncisos! Vocês sempre se opõem ao Espírito
Santo; assim como vossos pais fizeram, vocês também fazem.
52 Qual dos profetas os vossos pais não perseguiram? E eles mataram os que preanunciaram a vinda do Justo, de quem vocês agora se tornaram traidores e assassinos; 53 vocês, que receberam a Lei como sendo ‘ordenanças de anjos’ e não a obedeceram!”
Estêvão é martirizado
54 Ora, enquanto ouviram estas coisas, os seus corações estavam sendo ‘cerrados ao meio’, e começaram a ranger os dentes contra ele. 55 Mas ele, estando cheio de Espírito Santo e olhando atentamente para o céu, viu a glória de Deus, e Jesus, em pé, à direita de Deus, 56 e disse, “Oba, vejo os céus abertos e o Filho do homem em pé, à direita de Deus!” 57 Mas eles, gritando em alta voz, taparam os seus ouvidos, arremeteram todos juntos contra ele, 58 e o jogando para fora da cidade começaram a apedrejá-lo! (As testemunhas deixaram seus mantos aos pés de um jovem chamado Saulo.) 59 Sim, apedrejaram Estêvão enquanto ele vociferou dizendo, “Senhor Jesus, recebe o meu espírito!” 60 Então, pondo-se de joelhos, ele gritou em alta voz, “Senhor, não imputes a eles este pecado!” E assim dizendo, adormeceu. (Já Saulo estava em pleno acordo com o assassinato.)
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
Stephen’s discourse
7:1 7Εἶπεν δὲ ὁ ἀρχιερεύς, «Εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει;» 2 Ὁ δὲ ἔφη· «Ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε· Ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἁβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν, 3 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν, ‹Ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω.› 4 Τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν. Κἀκεῖθεν, μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ, μετῴκισεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε· 5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ, οὐδὲ βῆμα ποδός. Καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτὴν εἰς κατάσχεσιν αὐτῷ, καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου. 6 Ἐλάλησεν δὲ οὕτως ὁ Θεός· ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ—καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν—ἔτη τετρακόσια. 7 ‹Καὶ τὸ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσωσιν κρινῶ ἐγώ,› εἶπεν ὁ Θεός, ‹καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.› 8 Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς· καὶ οὕτως ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καὶ ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, καὶ ὁ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.
Down to Egypt
9 »Καὶ οἱ πατριάρχαι, ζηλώσαντες, τὸν Ἰωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον· καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτοῦ 10 καὶ ἐξείλετο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν καὶ σοφίαν ἐναντίον Φαραώ, βασιλέως Αἰγύπτου· καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ ὅλον τὸν οἶκον αὐτοῦ. 11 Ἦλθεν δὲ λιμὸς ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν Αἰγύπτου καὶ Χαναάν, καὶ θλῖψις μεγάλη, καὶ οὐχ εὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν. 12 Ἀκούσας δὲ Ἰακὼβ ὄντα σῖτα ἐν Αἰγύπτῳ, ἐξαπέστειλεν τοὺς πατέρας ἡμῶν πρῶτον. 13 Καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἀνεγνωρίσθη Ἰωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ, καὶ φανερὸν ἐγένετο τῷ Φαραὼ τὸ γένος τοῦ Ἰωσήφ. 14 Ἀποστείλας δὲ Ἰωσὴφ μετεκαλέσατο Ἰακὼβ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ, ἐν ἑβδομήκοντα πέντε ψυχαῖς. 15 Κατέβη δὲ Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον· καὶ ἐτελεύτησεν, αὐτὸς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν· 16 καὶ μετετέθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ὃ ὠνήσατο Ἁβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἐμμὼρ τοῦ Συχέμ.
Enter Moses
17 »Καθὼς δὲ ἤγγιζεν ὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧς ὤμοσεν ὁ Θεὸς τῷ Ἁβραάμ, ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ, 18 ἄχρις οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος ὃς οὐκ ᾔδει τὸν Ἰωσήφ. 19 Οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσεν τοὺς πατέρας ἡμῶν, τοῦ ποιεῖν ἔκθετα τὰ βρέφη αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ζωογονεῖσθαι. 20 Ἐν ᾧ καιρῷ ἐγεννήθη Μωϋσῆς, καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ Θεῷ· ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός. 21 Ἐκτεθέντα δὲ αὐτὸν ἀνείλετο ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰς υἱόν. 22 Καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων· ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἔργοις. 23 Ὡς δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσαρακον-ταετὴς χρόνος, ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. 24 Καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον, ἠμύνατο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ, πατάξας τὸν Αἰγύπτιον. 25 Ἐνόμιζεν δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ὅτι ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν, οἱ δὲ οὐ συνῆκαν. 26 Τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις καὶ συνήλασεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην, εἰπών, ‹Ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς· ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλους;› 27 Ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο τοῦτον εἰπών· ‹Τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾿ ἡμᾶς; 28 Μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;› 29 Ἔφυγεν δὲ Μωσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο.
Moses commissioned
30 »Καὶ πληρωθέντων ἐτῶν τεσσαράκοντα, ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ὄρους Σινᾶ ἄγγε-λος Κυρίου, ἐν φλογὶ πυρὸς βάτου. 31 Ὁ δὲ Μωσῆς ἰδὼν ἐθαύμασεν τὸ ὅραμα, προσερχομένου δὲ αὐτοῦ κατανοῆσαι, ἐγένετο φωνὴ Κυρίου πρὸς αὐτόν· 32 ‹Ἐγὼ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων σου—ὁ Θεὸς Ἁβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ.› Ἔντρομος δὲ γενόμενος Μωϋσῆς, οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι. 33 Εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· ‹Λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου, ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. 34 Ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα· καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς. Καὶ νῦν δεῦρο, ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον.›
35 »Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες, ‹Τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν;›—τοῦτον ὁ Θεὸς ἀρχηγὸν καὶ λυτρωτὴν ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ. 36 Οὗτος ἐξήγαγεν αὐτούς, ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ, καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσαράκοντα.
Israel’s rebellion
37 »Οὗτός ἐστιν Μωϋσῆς ὁ εἰπὼν τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, ‹Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν, ὡς ἐμέ.› 38 Οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ, μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ Ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶντα δοῦναι ἡμῖν· 39 ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν· ἀλλ᾿ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον, 40 εἰπόντες τῷ Ἀαρών, ‹Ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου—οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.› 41 Καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον θυσίαν τῷ εἰδώλῳ, καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν. 42 Ἔστρεψεν δὲ ὁ Θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς γέγραπται ἐν Βίβλῳ τῶν Προφητῶν· ‹Μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσαράκοντα, οἶκος Ἰσραήλ; 43 Καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολόχ, καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ ὑμῶν, Ῥεφφάν, τοὺς τύπους οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς· καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπέκεινα Βαβυλῶνος.›
A dwelling for God
44 »Ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς διετάξατο ὁ λαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴν κατὰ τὸν τύπον ὃν ἑωράκει· 45 ἣν καὶ εἰσήγαγον, διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν, μετὰ Ἰησοῦ ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν, ὧν ἔξωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ἡμῶν, ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυίδ· 46 ὃς εὗρεν χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ· 47 Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. 48 Ἀλλ᾿ οὐχ ὁ Ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει· 49 ‹Ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. Ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι,› λέγει Κύριος, ‹ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; 50 Οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα;›
Stephen attacks
51 »Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε· ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν, καὶ ὑμεῖς. 52 Τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; Καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε· 53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.»
Stephen is martyred
54 Ἀκούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν, καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν. 55 Ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανόν, εἶδεν δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, 56 καὶ εἶπεν, «Ἰδού, θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ Θεοῦ.» 57 Κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ, συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν, 58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως, ἐλιθοβόλουν. (Καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου.) 59 Καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα, «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου.» 60 Θεὶς δὲ τὰ γόνατα, ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ, «Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην.» Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. (Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.)