O Messias demonstra o Seu poder
Jesus cura um leproso
1 Quando Ele desceu do monte, grandes multidões O seguiram. 2 E aí, um leproso veio e O adorou dizendo, “Senhor, se quiseres, podes me tornar limpo”. 3 E estendendo a mão Jesus o tocou dizendo, “Quero; fique limpo!” E imediatamente ele ficou purificado da lepra. 4 Aí Jesus lhe disse: “Veja que não contes a ninguém; mas vá, mostre-se ao sacerdote e apresente a oferta que Moisés ordenou, para lhes servir de prova!”
Jesus cura à distância
5 Ao entrar Jesus em Capernaum, dirigiu-se a Ele um centurião, rogando-lhe e dizendo, 6 “Senhor, meu servo está deitado em casa paralisado, sendo terrivelmente atormentado!” 7 E Jesus lhe disse, “Eu irei e o curarei”. 8 Mas respondendo, o centurião disse: “Senhor, não sou digno de que entres debaixo do meu teto; mas dize apenas uma palavra e meu servo será curado. 9 Pois eu também sou homem sob autoridade, tendo soldados sob meu comando. E digo a um, ‘Vai’, e ele vai; e a outro ‘Vem’, e ele vem; e ao meu escravo, ‘Faz isto’, e ele o faz.” 10 Ao ouvi-lo Jesus maravilhou-se, e disse aos que O seguiam: “Deveras vos digo que nem mesmo em Israel tenho encontrado tamanha fé! 11 Digo-vos ainda que muitos virão do oriente e do ocidente, e se sentarão à mesa com Abraão, Isaque e Jacó no Reino dos céus; 12 mas os filhos do reino serão lançados para dentro da escuridão mais longínqua. Lá haverá pranto e ranger de dentes.” 13 Então Jesus disse ao centurião, “Vá; e assim como creste te seja feito!” E naquela mesma hora o seu servo foi curado.
A sogra de Pedro
14 Aí, entrando Jesus na casa de Pedro, Ele viu a sogra deste acamada e com febre alta. 15 Então tocou-a na mão e a febre a deixou; e ela se levantou e começou a servi-lo. 16 Ao anoitecer trouxeram-lhe muitos demonizados; e Ele expulsou os espíritos com uma palavra, e curou todos os doentes, 17 para que se cumprisse o que havia sido dito através de Isaías o profeta, a saber: “Ele tomou sobre si as nossas enfermidades, e levou as nossas doenças.”[1]
18 Ao ver grandes multidões ao Seu redor, Jesus ordenou que partissem para a outra margem. 19 Aí um certo escriba, aproximando-se, disse a Ele, “Mestre, eu te seguirei por onde quer que fores”. 20 Jesus disse a ele, “As raposas têm tocas e os pássaros do ar têm ninhos, mas o Filho do homem não tem onde possa repousar a cabeça.” 21 Aí um discípulo diferente disse a Ele, “Senhor, permita-me ir primeiro sepultar meu pai”. 22 Mas Jesus disse a ele, “Siga-me, e deixe que os mortos sepultem os seus próprios mortos”.
Jesus controla vento e onda
23 Ao entrar Ele no barco, Seus discípulos O seguiram. 24 Mas de repente, uma grande tempestade levantou-se no mar, de sorte que o barco foi coberto pelas ondas. Mas Ele estava dormindo. 25 Aí os discípulos foram e O acordaram, dizendo: “Senhor, salva-nos! Estamos morrendo!” 26 E Ele lhes disse, “Por que se acovardam, seus ‘pouca-fés’?” Levantando-se então, Ele repreendeu os ventos e o mar, e houve uma grande calmaria. 27 Os homens ficaram espantados, dizendo, “Que tipo de ser será este, que até os ventos e o mar o obedecem!?”
Jesus controla qualquer número de demônios
28 Tendo chegado à outra margem, à região dos guerguessenos, foram ao Seu encontro dois demonizados, vindo dos sepulcros, muito perigosos, de sorte que ninguém podia passar por aquele caminho. 29 Então gritaram dizendo: “Que queres tu conosco, Jesus, Filho de Deus? Vieste aqui para nos atormentar antes do tempo?” 30 Ora, a alguma distância deles uma manada de muitos porcos estava pastando. 31 E os demônios imploravam a Ele dizendo, “Já que vás nos expulsar, permita-nos entrar na manada de porcos”. 32 E Ele lhes disse, “Vão!” E saindo eles, foram e adentraram a manada de porcos. E aí, toda a manada de porcos atirou-se margem íngreme abaixo para dentro do mar, e morreram na água. 33 Com isso os porqueiros fugiram, e entrando na vila contaram tudo, inclusive sobre os homens demonizados. 34 Então toda a vila saiu ao encontro de Jesus; ao vê-lo, rogaram-lhe que se retirasse dos seus termos.
[1] Is 53:4
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
8:1 8Καταβάντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ὄρους, ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί. 2 Καὶ ἰδού, λεπρὸς ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ, λέγων, «Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι.» 3 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς, λέγων, «Θέλω, καθαρίσθητι.» Καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. 4 Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· «Ὅρα μηδενὶ εἴπῃς· ἀλλ᾿ ὕπαγε, σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκαι τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωσῆς, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.»
5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναούμ, προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων, 6 «Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανι-ζόμενος.» 7 Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, «Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.» 8 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας. Καὶ λέγω τούτῳ, ‹Πορεύθητι,› καὶ πορεύεται· καὶ ἄλλῳ, ‹Ἔρχου,› καὶ ἔρχεται· καὶ τῷ δούλῳ μου, ‹Ποίησον τοῦτο,› καὶ ποιεῖ.» 10 Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν, καὶ εἶπεν τοῖς ἀκολου-θοῦσιν· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 11 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· 12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον. Ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.» 13 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ, «Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι.» Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.
14 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου, εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν. 15 Καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός· καὶ ἠγέρθη καὶ διηκόνει αὐτῷ. 16 Ὀψίας δὲ γενομένης, προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς. Καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος, «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν.»
18 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς πολλοὺς ὄχλους περὶ αὐτόν, ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν. 19 Καὶ προσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεν αὐτῷ, «Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.» 20 Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, «Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκη-νώσεις, ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.» 21 Ἕτερος δὲ τῶν μαθη-τῶν εἶπεν αὐτῷ, «Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.» 22 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, «Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.»
23 Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον, ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 24 Καὶ ἰδού, σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων. Αὐτὸς δὲ ἐκάθευδεν. 25 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντες, «Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα.» 26 Καὶ λέγει αὐτοῖς, «Τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι;» Τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. 27 Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν, λέγοντες, «Ποταπός ἐστιν οὗτος ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν αὐτῷ;»
28 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν, εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν, ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι, ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 29 Καὶ ἰδού, ἔκραξαν λέγοντες· «Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; Ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;» 30 Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκο-μένη. 31 Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτόν, λέγοντες, «Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.» 32 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς, «Ὑπάγετε.» Οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ ἰδού, ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. 33 Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα, καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. 34 Καὶ ἰδού, πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ· καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.