Jesus perdoa pecados
1 Entrando no barco, Ele atravessou para o outro lado, e entrou na Sua cidade. 2 E aí, vieram a Ele carregando um paralítico deitado numa maca. E vendo a fé deles, Jesus disse ao paralítico, “Coragem, filho; os teus pecados são perdoados!” 3 Mas aí, alguns dos escribas disseram a si mesmos, “Este homem blasfema!” 4 E Jesus, conhecendo seus pensamentos, disse: “Por que vocês pensam malignidade em seus corações? 5 Pois qual é mais fácil, dizer ‘Os teus pecados são perdoados’, ou dizer ‘Levanta-te e anda’? 6 Mas para que saibam que o Filho do homem tem na terra autoridade para perdoar pecados” – então Ele diz ao paralítico, “Levanta-te, toma a tua maca e vai para tua casa!” 7 E ele se levantou e foi-se para casa. 8 Ao vê-lo, as multidões ficaram maravilhadas e glorificaram a Deus, O que dava tal autoridade ao povo.
Mateus chamado
9 E prosseguindo dali, Jesus viu um homem chamado Mateus, sentado na coletoria, e disse-lhe, “Siga-me!” E ele, levantando-se, O seguiu. 10 Aconteceu que, estando Ele na casa [de Mateus], reclinado à mesa, muitos cobradores de impostos e pecadores, que também tinham vindo, estavam reclinados à mesa com Jesus e Seus discípulos. 11 Ao ver isso, os fariseus disseram a Seus discípulos, “Por que come e bebe vosso mestre com os cobradores de impostos e pecadores?” 12 Mas Jesus ouviu e disse-lhes: “Os que são fortes não precisam de médico, mas sim os doentes. 13 Vão e aprendem o que significa isto, ‘Desejo misericórdia, e não sacrifício’[1]. Pois eu não vim chamar justos, mas pecadores a arrependimento.”
Jejum
14 Então os discípulos de João vieram a Ele dizendo, “Por que será que os teus discípulos não jejuam, ao passo que nós e os fariseus jejuamos por muitas coisas?” 15 Aí Jesus lhes disse: “Acaso podem os amigos do noivo ficar de luto enquanto o noivo está com eles? Dias virão, porém, quando o noivo lhes será tirado, e então jejuarão.
Odres velhos
16 “E mais, ninguém põe remendo de pano novo em roupa velha; porque tal remendo se retrai da roupa, tornando pior o rasgo. 17 Nem se põe vinho novo em odre velho; senão, o odre rebenta e o vinho se derrama, e os odres ficam estragados. Antes, põe-se vinho novo em odres novos, e ambos se conservam.”
Jesus ressuscita menina morta
18 Enquanto Ele dizia estas coisas a eles, eis que certo governante veio e O adorou, dizendo, “Minha filha acaba de morrer, mas venha e ponha tua mão nela e ela viverá”. 19 E levantando-se, Jesus o seguiu, e também Seus discípulos.
20 Mas aí, uma mulher que havia doze anos vinha sofrendo de hemorragia, chegou por detrás e tocou a borda de Seu manto. 21 Porque ficava dizendo consigo, “Se eu tão-somente conseguir tocar o manto dele, ficarei curada”. 22 Aí Jesus, voltando-se e vendo ela, disse, “Coragem, filha; a tua fé te curou”. E a mulher ficou curada a partir daquela hora.
23 Quando Jesus adentrou a casa do governante e viu os flautistas e a multidão em alvoroço, 24 Ele lhes disse, “Saiam, pois a menina não está morta, mas dorme!” Com isso começaram a rir dEle. 25 Mas quando a multidão havia sido posta para fora, Ele entrou e tomou a menina pela mão, e ela se levantou. 26 E a notícia deste acontecimento se espalhou por toda aquela região.
Jesus restaura visão e fala
27 Prosseguindo Jesus dali, dois cegos O seguiram, clamando e dizendo, “Tenha misericórdia de nós, Filho de Davi!” 28 Chegando Ele em casa, os cegos aproximaram-se dEle; e Ele lhes diz, “Vocês creem que eu possa fazer isto?” Eles lhe dizem, “Sim, Senhor!” 29 Então Ele tocou os olhos deles dizendo, “Seja-lhes feito segundo a vossa fé”. 30 E seus olhos foram abertos. Aí Jesus os advertiu severamente dizendo, “Cuidem para que ninguém tome conhecimento!” 31 Eles, porém, saíram e espalharam a fama dEle por toda aquela terra.
32 Enquanto eles se retiravam, pronto, trouxeram a Ele um homem mudo, demonizado. 33 E uma vez expulso o demônio, o mudo falou. E as multidões ficaram maravilhadas, dizendo, “Nunca se viu coisa parecida em Israel!” 34 Mas os fariseus disseram, “É pelo chefe dos demônios que ele expulsa demônios”.
A seara precisa de obreiros
35 Então Jesus percorreu todas as cidades e povoados, ensinando nas sinagogas e pregando o evangelho do Reino, e curando cada doença e cada enfermidade entre o povo. 36 Ao ver as multidões, Ele foi movido de compaixão por elas, porque eram fustigadas e exaustas, como ovelhas sem um pastor. 37 Então Ele diz a Seus discípulos: “A seara é deveras grande, mas os trabalhadores são poucos. 38 Portanto, roguem ao Senhor da seara que envie trabalhadores para a Sua seara.”
[1] Os 6:6
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
9:1 9Καὶ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 Καὶ ἰδού, προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ, «Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.» 3 Καὶ ἰδού, τινὲς τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς, «Οὗτος βλασφημεῖ.» 4 Καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· «Ἱνατί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 Τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ‹Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι,› ἢ εἰπεῖν, ‹Ἔγειραι καὶ περιπάτει›; 6 Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας»—τότε λέγει τῷ παρα-λυτικῷ, «Ἐγερθείς, ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.» 7 Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 Ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
9 Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ, «Ἀκολούθει μοι.» Καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. 10 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδού, πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. 11 Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, «Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;» 12 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. 13 Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, ‹Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν.› Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.»
Fasting
14 Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου, λέγοντες, «Διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πολλά, οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσιν;» 15 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· «Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος πενθεῖν ἐφ᾿ ὅσον χρόνον μετ᾿ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος; Ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν.
Old wineskins
16 »Οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· αἴρει γὰρ τὸ πλή-ρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 17 Οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή γε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται. Ἀλλὰ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται.»
18 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς, ἰδού, ἄρχων τις ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ, λέγων ὅτι «Ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν, ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται.» 19 Καὶ ἐγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἠκολούθησεν αὐτῷ, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 20 Καὶ ἰδού, γυνὴ αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. 21 Ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ, «Ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι.» 22 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν, «Θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε.» Καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 23 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον, λέγει αὐτοῖς, 24 «Ἀναχωρεῖτε, οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει.» Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. 25 Ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος, εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον. 26 Καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰς ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.
27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ, ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοί, κράζοντες καὶ λέγον-τες, «Ἐλέησον ἡμᾶς, Υἱὸς Δαυίδ.» 28 Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν, προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί· καὶ λέγει αὐτοῖς, «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Λέγουσιν αὐτῷ, «Ναί, Κύριε.» 29 Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, λέγων, «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.» 30 Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί. Καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, λέγων, «Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω.» 31 Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.
32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων, ἰδού, προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφόν, δαιμονιζόμενον. 33 Καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου, ἐλάλησεν ὁ κωφός. Καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι, λέγοντες ὅτι, «Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ.» 34 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον, «Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.»
The harvest needs workers
35 Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. 36 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐρριμμένοι, ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. 37 Τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·«Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι. 38 Δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.»