1 E aconteceu que, quando Jesus tinha concluído essas palavras, Ele disse a Seus discípulos, 2 “Como vocês sabem, daqui a dois dias acontece a Páscoa, e o Filho do homem será entregue para ser crucificado”.
O Sinédrio conspira – 03/04/30
3 Então os principais sacerdotes, os escribas e os anciãos do povo se reuniram no palácio do sumo sacerdote, cujo nome era Caifás, 4 e juntos planejaram prender Jesus com traição e matá-lo. 5 Mas diziam, “Não durante a festa, para que não haja tumulto entre o povo”.
Alguém unge a cabeça de Jesus
6 Ora, estando Jesus em Betânia, na casa do leproso Simão, 7 aproximou-se dEle uma mulher com um frasco de alabastro, com perfume de grande valor, e ela começou a derramá-lo sobre a cabeça dEle, enquanto Ele estava reclinando à mesa. 8 Mas ao verem isso, os Seus discípulos ficaram indignados dizendo: “Por que este desperdício? 9 Pois este perfume poderia ter sido vendido por uma boa quantia e ela dada aos pobres.” 10 Mas estando atento, Jesus disse-lhes: “Por que vocês estão perturbando esta mulher? Pois ela fez uma coisa linda para comigo. 11 Ora, vocês sempre terão os pobres consigo, mas a mim nem sempre terão. 12 Aplicando ela este perfume no meu corpo, ela o fez visando o meu sepultamento. 13 Deveras vos digo que onde quer que este evangelho seja proclamado no mundo inteiro, o que esta mulher fez também será contado, em sua memória.”
Judas se torna traidor
14 Então um dos doze, aquele chamado Judas Iscariotes, foi ter com os principais sacerdotes 15 e disse, “Quanto estão dispostos a me dar para eu o entregar a vocês?” Aí eles lhe deitaram trinta moedas de prata.[1] 16 E desde então ele passou a procurar uma oportunidade para entregá-lo.
A última noite – começa quinta-feira, 04/04/30, após as 18:00 horas,
e termina na manhã seguinte
17 No primeiro dia dos Pães ázimos, os discípulos se aproximaram a Jesus dizendo-lhe, “Onde queres que façamos os preparativos para comeres a Páscoa?” 18 Aí Ele disse: “Vão à cidade, a ‘Fulano’, e digam a ele, ‘O Mestre diz: “O meu tempo está próximo; vou celebrar a Páscoa com meus discípulos em tua casa”’.” 19 E os discípulos fizeram como Jesus os tinha instruído e prepararam a Páscoa.
O traidor é identificado
20 Ao anoitecer, Ele estava reclinado à mesa com os doze. 21 E enquanto estavam comendo, Ele disse, “Deveras vos digo que um de vocês vai me trair”. 22 Aí eles ficaram bastante aflitos e começaram cada um a dizer-lhe, “Não pode ser eu, pode, Senhor?” 23 Mas respondendo, Ele disse: “Aquele que enfiou a mão comigo na tigela, esse vai me trair. 24 O Filho do homem certamente vai assim como está escrito a Seu respeito, mas ai daquele homem por quem o Filho do homem é traído! Teria sido melhor para esse homem não haver nascido.” 25 Então Judas, o que O traía, respondeu e disse, “Não pode ser eu, pode, Rabi?” Ele lhe diz, “Falou e disse!”
Jesus institui a Ceia do Senhor
26 Ora, enquanto comiam, tomando o pão e o abençoando, Jesus o partiu, deu-o aos discípulos e disse, “Tomem, comam; este é o meu corpo”. 27 E tomando o cálice e dando graças, Ele o deu a eles dizendo: “Bebam dele, todos vocês; 28 porque isto é o meu sangue, o da nova aliança, que está sendo derramado em favor de muitos, para perdão de pecados. 29 Digo-vos ainda que eu certamente não beberei deste fruto da videira desde agora até aquele dia em que o beberei novo com vocês no Reino de meu Pai.” 30 E depois de cantar hino, saíram para o Monte das Oliveiras.
Jesus prediz as negações de Pedro
31 Então Jesus lhes diz: “Ainda esta noite todos vocês serão levados a tropeçar por minha causa, pois está escrito: ‘Ferirei o pastor e as ovelhas do rebanho serão dispersas’.[2] 32 Mas depois de eu ressuscitar, irei adiante de vocês para a Galileia.” 33 Aí Pedro, respondendo, disse, “Ainda que todos sejam levados a tropeçar por tua causa, eu jamais serei levado a tropeçar!” 34 Disse-lhe Jesus, “Deveras te digo que nesta noite, antes que qualquer galo cante, tu me negarás três vezes!” 35 Pedro diz a Ele, “Ainda que me seja preciso morrer contigo, eu jamais te negarei!” E todos os outros discípulos disseram o mesmo.
Getsêmani – Jesus quase morre!
36 Então Jesus chegou com eles a um lugar chamado Getsêmani, e disse aos discípulos, “Sentem-se aqui enquanto eu vou ali orar”. 37 E levando consigo Pedro e os dois filhos de Zebedeu, Ele começou a entristecer-se e a angustiar-se. 38 Então Jesus lhes disse: “A minha alma está angustiada, ao ponto de morrer. Fiquem aqui e vigiem comigo.” 39 E indo um pouco mais adiante, Ele caiu com o rosto em terra e orou, dizendo, “Meu Pai, se for possível, passe de mim este cálice; contudo, não seja como eu quero, mas sim como tu queres”. 40 Então Ele vai aos discípulos e os encontra dormindo, e diz a Pedro: “Que coisa, vocês não conseguiram vigiar comigo sequer uma hora! 41 Vigiem e orem, para que não adentrem tentação. O espírito, de sua parte, está disposto, mas a carne é fraca.” 42 E afastando-se uma segunda vez Ele orou dizendo, “Meu Pai, se este cálice não pode passar de mim sem que eu o beba, seja feita a tua vontade”. 43 E indo, ele os encontrou dormindo outra vez, porque seus olhos tinham sido feito pesados. 44 E deixando-os de novo, Ele foi orar pela terceira vez, dizendo as mesmas palavras. 45 Então Ele foi aos Seus discípulos e disse-lhes: “Terminem de dormir e descansem! Aliás, a hora chegou, e o Filho do homem está sendo entregue nas mãos de pecadores. 46 Levantem, vamos; eis meu traidor!”
Jesus é traído
47 Enquanto Ele ainda falava, eis que chegou Judas, um dos doze, e com ele uma grande multidão com espadas e clavas, enviada pelos principais sacerdotes e os anciãos do povo. 48 (Ora, o traidor tinha-lhes dado um sinal, dizendo, “Aquele que eu beijar, é ele; prendam-no!”) 49 E indo diretamente a Jesus ele disse, “Salve, Rabi!”, e O beijou. 50 Aí Jesus disse a ele, “Amigo, a que tu vieste?” Então, aproximando-se eles, lançaram mão de Jesus e O prenderam. 51 Mas aí, um dos que estavam com Jesus, estendendo a mão, puxou sua espada e feriu o escravo do sumo sacerdote, decepando-lhe uma orelha! 52 Com isso Jesus diz a ele: “Coloca tua espada de volta na bainha, porque todos os que tomam a espada, pela espada morrerão. 53 Será que você realmente imagina que eu não possa apelar para meu Pai, agora mesmo, e Ele colocará a meu lado mais do que doze legiões de anjos? 54 Mas como então se cumpririam as Escrituras, que assim tem de acontecer?” 55 Em seguida Jesus disse à multidão: “Vocês saíram com espadas e clavas para me prender, como se fosse bandido! Diariamente eu costumava sentar com vocês no templo, ensinando, e vocês não me prenderam. 56 Mas tudo isto está acontecendo para que as Escrituras dos profetas se cumpram.” Então todos os discípulos O abandonaram e fugiram.
57 Aí os que prenderam Jesus O levaram a Caifás, o sumo sacerdote, em cuja casa os escribas e os anciãos estavam reunidos. 58 Já Pedro O seguiu de longe, até o pátio do sumo sacerdote. E entrando, sentou-se com os guardas, para ver o desfecho.
Jesus é julgado pelo Conselho
59 Ora, os principais dos sacerdotes e os anciãos, isto é, o Conselho inteiro, ficaram procurando falsas testemunhas contra Jesus para poderem fazê-lo morrer, 60 e não encontraram. Mas finalmente duas falsas testemunhas se apresentaram 61 e disseram, “Este disse, ‘Sou capaz de destruir o templo de Deus e reconstruí-lo em três dias’.” 62 E levantando-se o sumo sacerdote disse-lhe: “Não respondes nada? O que é que estes estão testificando contra ti?” 63 Mas Jesus guardou silêncio. Aí, reagindo, o sumo sacerdote disse a Ele, “Conjuro-te pelo Deus vivo que nos digas se tu és o Messias, o Filho de Deus!” 64 Jesus lhe diz: “Falou e disse! Digo-vos ainda que um dia vocês verão o Filho do homem assentado à direita do Poder, e vindo sobre as nuvens do céu.”[3] 65 Então o sumo sacerdote rasgou as suas vestes dizendo: “Ele blasfemou! Para que precisamos ainda de testemunhas? Eis que vocês acabam de ouvir a blasfêmia dele! 66 Que vos parece?” Aí eles responderam dizendo, “É réu de morte!” 67 Então cuspiram-lhe no rosto e lhe deram murros, enquanto outros lhe davam tapas 68 dizendo, “Profetiza-nos, Messias! Quem é que te bateu?”
Pedro nega Jesus
69 Ora, Pedro estava assentado fora, no pátio. E uma certa criada aproximou-se dele dizendo, “Você também estava com Jesus, o galileu”. 70 Mas ele negou diante de todos dizendo, “Não sei o que você está falando”. 71 Aí ele saiu para o pórtico, e outra criada o viu e diz aos que ali estavam, “Este também estava com Jesus, o Natsoreano”. 72 E ele negou outra vez, com juramento, “Não conheço esse homem!” 73 Mas daí a pouco, os que estavam por ali aproximaram-se e disseram a Pedro, “Certamente você também é um deles, pois teu próprio sotaque te denuncia!” 74 Então ele começou a praguejar e a jurar, “Não conheço esse homem!!” E imediatamente um galo cantou. 75 E Pedro lembrou-se da palavra que Jesus havia dito a ele, “Antes que galo cante, tu me negarás três vezes”. E saindo dali, chorou amargamente.
[1] Zc 11:12
[2] Zc 13:7
[3] Dn 7:13; Sl 110:1
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
26:1 26Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, 2 «Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ Πάσχα γίνεται, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.»
3 Τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως, τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατή-σωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 Ἔλεγον δέ, «Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.»
6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 Ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· «Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 Ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς.» 10 Γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· «Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; Ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 Πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 Βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.»
14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, εἶπεν, 15 «Τί θέλετέ μοι δοῦναι καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν;» Οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 Καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.
26:17 Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ, λέγοντες αὐτῷ, «Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσομέν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα;» 18 Ὁ δὲ εἶπεν, «Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ, ‹Ὁ διδάσκαλος λέγει, «Ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστιν· πρός σὲ ποιῶ τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου.» › » 19 Καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα.
20 Ὀψίας δὲ γενομένης, ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα. 21 Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν, «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με.» 22 Καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν, «Μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε;» 23 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· «Ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα, οὗτός με παραδώσει. 24 Ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.» 25 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας, ὁ παραδιδοὺς αὐτόν, εἶπεν, «Μήτι ἐγώ εἰμι, Ῥαββί;» Λέγει αὐτῷ, «Σὺ εἶπας.»
26 Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν, λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας, ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπεν, «Λάβετε, φάγετε· τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου.» 27 Καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας, ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· 28 τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου, τὸ τῆς καινῆς διαθήκης, τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 29 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός μου.» 30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
31 Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· «Πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ· ‹Πατάξω τὸν Ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσεται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης.› 32 Μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.» 33 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ, «Εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.» 34 Ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, «Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτί, πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι, τρὶς ἀπαρνήσῃ με.» 35 Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος, «Κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσωμαι.» Ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον.
36 Τότε ἔρχεται μετ᾿ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς, «Καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ.» 37 Καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38 Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου, ἕως θανάτου. Μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ.» 39 Καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων, «Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστιν, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ.» 40 Καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· «Οὕτως, οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾿ ἐμοῦ; 41 Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν. Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.» 42 Πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων, «Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου.» 43 Καὶ ἐλθὼν εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύ-δοντας, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. 44 Καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσ-ηύξατο ἐκ τρίτου, τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 45 Τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· «Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε. Ἰδού, ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. 46 Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδού, ὁ παραδιδούς με.»
47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδού, Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, ἦλθεν, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων, ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 (Ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων, «Ὃν ἐὰν φιλήσω, αὐτός ἐστιν· κρατήσατε αὐτόν.») 49 Καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπεν, «Χαῖρε, Ῥαββί,» καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 50 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, «Ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει;» Τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 51 Καὶ ἰδού, εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ, ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. 52 Τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· «Ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. 53 Ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν Πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείoυς ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; 54 Πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ Γραφαὶ ὅτι οὕτως δεῖ γενέσθαι;» 55 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις· «Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με; Καθ᾿ ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. 56 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ Γραφαὶ τῶν προφητῶν.» Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον.
57 Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 Ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν, ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως. Καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν, ἰδεῖν τὸ τέλος.
59 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι, καὶ τὸ συνέδριον ὅλον, ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν, 60 καὶ οὐχ εὗρον. Καὶ πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελ-θόντων, οὐχ εὗρον. Ὕστερον δὲ προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 εἶπον, «Οὗτος ἔφη, ‹Δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι αὐτόν.› » 62 Καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· «Οὐδὲν ἀποκρίνῃ; Τί οὗτοί σου καταμαρ-τυροῦσιν;» 63 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ, «Ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.» 64 Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· «Σὺ εἶπας. Πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς Δυνάμεως, καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.» 65 Τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, λέγων ὅτι «Ἐβλασφήμησεν· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; Ἴδε, νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ. 66 Τί ὑμῖν δοκεῖ;» Οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον, «Ἔνοχος θανάτου ἐστίν.» 67 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν· οἱ δὲ ἐρράπισαν 68 λέγοντες· «Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ. Τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;»
69 Ὁ δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ. Καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα, «Καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Γαλιλαίου.» 70 Ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων, «Οὐκ οἶδα τί λέγεις.» 71 Ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα, εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς ἐκεῖ, «Καὶ οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου.» 72 Καὶ πάλιν ἠρνήσατο, μεθ᾿ ὅρκου, ὅτι «Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον.» 73 Μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ, «Ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ.» 74 Τότε ἤρξατο καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι «Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον.» Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησεν. 75 Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος Ἰησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι «Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι, τρὶς ἀπαρνήσῃ με.» Καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς.