Como ser grande no reino
1 Naquela mesma hora os discípulos se aproximaram de Jesus dizendo, “Quem seria maior no Reino dos céus?” 2 Aí Jesus chamou uma criança, colocou-a no meio deles 3 e disse: “Deveras vos digo, a não ser que vocês mudem e se tornem como criancinhas, jamais entrarão no Reino dos céus. 4 Portanto, quem quer que se torne humilde como esta criancinha, esse é o maior no Reino dos céus.
Quanto a ofensas
5 “Quem quer que receba uma criancinha como esta em meu nome, a mim me recebe; 6 mas quem quer que cause a queda de um destes pequeninos que creem para dentro de mim, melhor lhe seria que uma grande pedra de moinho fosse amarrada no pescoço e que fosse afogado na profundeza do mar! 7 Ai do mundo, por causa das coisas que fazem tropeçar! Ora, as ofensas virão à força, mas ai daquele por meio de quem a ofensa vem!
8 “Se a tua mão ou o teu pé está te levando a cair, decepa-os e joga-os fora! É melhor para ti entrar na Vida manco ou aleijado do que, tendo as duas mãos ou os dois pés, ser jogado o fogo eterno adentro. 9 E se o teu olho está te levando a cair, arranca-o e joga-o fora! É melhor para ti entrar na Vida com um só olho do que, tendo os dois olhos, ser jogado o fogo do Inferno adentro.
Deus ama crianças
10 “Vejam bem que não desprezem sequer um destes pequeninos, pois eu vos digo que no Céu os anjos deles estão sempre vendo a face de meu Pai, que existe nos céus. 11 Porque o Filho do homem veio para salvar o perdido. 12 O que vocês acham? Se algum homem tiver cem ovelhas, e uma delas ficar desgarrada, não deixará ele as noventa e nove nos montes para ir buscar a desgarrada? 13 E se porventura achá-la, deveras vos digo que ele regozija mais por ela do que pelas noventa e nove que não se desgarraram. 14 Da mesma forma, não é uma coisa desejada, do ponto de vista de vosso Pai celestial, que um destes pequeninos seja desperdiçado.
Lidando com irmão recalcitrante
15 “Ora, se teu irmão pecar contra ti, vai, confronta-o entre ti e ele só. Se te ouvir, você ganhou teu irmão. 16 Mas se ele não ouvir, leva contigo mais um ou dois, para que cada palavra seja confirmada pela boca de duas ou três testemunhas.[1] 17 E caso ele se recuse a ouvi-los, conta o caso à congregação. Mas caso ele se recuse a ouvir até à congregação, considera-o como pagão e cobrador de impostos.
Concordando na oração
18 “Deveras vos digo, tudo o que vocês ligarem na terra terá sido ligado no céu, e tudo o que desligarem na terra terá sido desligado no céu. 19 De novo deveras vos digo que se dois de vocês concordarem na terra acerca de qualquer assunto que pedirem, isso lhes será feito por meu Pai, que existe nos céus. 20 Porque onde estiverem dois ou três reunidos dentro de meu nome, ali eu estou no meio deles!”
Quanto a perdão
21 Então Pedro aproximou-se dEle e disse, “Senhor, até quantas vezes pecará meu irmão contra mim, e eu lhe perdoarei; até sete vezes?” 22 Jesus diz a ele: “Não, eu te digo, até sete, mas até setenta e sete vezes!
23 “Por isso, o Reino dos céus se assemelha a um certo rei que quis acertar contas com seus servos. 24 E começando a fazer contas, foi trazido à sua presença um que lhe devia dez mil talentos. 25 Mas como nada tinha com que pagar, o seu senhor ordenou que ele fosse vendido – ele, sua mulher, seus filhos e tudo quanto tinha – para pagar a dívida. 26 Então o servo prostrou-se e o reverenciou dizendo, ‘Senhor, tenha paciência comigo, e eu lhe pagarei tudo’. 27 Aí o senhor daquele servo teve compaixão dele, perdoou-lhe a dívida e o liberou.
28 “Mas quando aquele servo saiu, encontrou um de seus conservos, que lhe devia cem denários; agarrou-o e começou a sufocá-lo dizendo, ‘Paga-me o que me deves!’ 29 Então o seu conservo caiu a seus pés e ficou implorando-o dizendo, ‘Tenha paciência comigo, e eu lhe pagarei’. 30 Mas ele não quis; antes foi e o jogou na prisão, até que pagasse a dívida. 31 Mas quando os seus conservos viram o que havia acontecido, ficaram muito tristes, e foram e contaram a seu senhor tudo o que tinha acontecido. 32 Então o senhor o chamou a sua presença e lhe disse: ‘Servo maligno! Eu te perdoei toda aquela dívida porque me imploraste. 33 Tu também não tinhas obrigação de ter misericórdia de teu conservo, assim como eu tive misericórdia de ti?’ 34 E ficando irado, o senhor o entregou aos torturadores, até que pagasse tudo o que lhe devia.
35 “Assim também vos fará meu Pai celestial, se cada um de vocês não perdoar de coração a seu irmão as suas transgressões.”
[1] Nm 35:30; Dt 17:6; 19:15
Texto Bíblico no Original em Grego
Greek Text F35 - Family 35 | Família 35
18:1 18Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ, λέγοντες, «Τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;» 2 Καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ εἶπεν· 3 «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4 Ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.
5 »Καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται. 6 Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. 7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα, πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.
8 »Εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοι ἐστὶν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9 Καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοι ἐστὶν μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρός.
10 »Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσιν τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 11 Ἦλθεν γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός. 12 Τί ὑμῖν δοκεῖ; Ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα, καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη πορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον; 13 Καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ᾿ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις. 14 Οὕτως οὐκ ἔστιν θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς τῶν μικρῶν τούτων.
15 »Ἐὰν δὲ ἁμάρτη εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε, ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου. Ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου. 16 Ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα. 17 Ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ. Ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης.
18 »Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ. 19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 Οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν.»
21 Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπεν, «Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου, καὶ ἀφήσω αὐτῷ· ἕως ἑπτάκις;» 22 Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· «Οὐ, λέγω σοι, ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
23 »Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν, προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 Μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι, ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι, καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχεν, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 Πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων, ‹Κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοί, καὶ πάντα σοι ἀποδώσω.› 27 Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ.
28 »Ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια. Καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν, λέγων, ‹Ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις.› 29 Πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτόν, λέγων, ‹Μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι.› 30 Ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31 Ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· ‹Δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. 33 Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα;› 34 Καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.
35 »Οὕτως καὶ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.»